“بتن زنده” می تواند صنعت ساخت و ساز را متحول کند

دومین ماده  ^پرمصرف دنیا، درست بعد از آب، بتن است . این ماده پرکاربرد که همه ما به آن علاقه داریم، یک تولیدکننده بزرگ گازهای گلخانه ای است. فرآیند تولید بتن مسئول حدود 4 تا 8 درصد از انتشار CO2 در جهان است که آن را به سومین منبع بزرگ ^CO2 ساخته شده توسط انسان تبدیل می کند _، درست پس از انرژی و حمل و نقل. این امر مستلزم راه حل های نوآورانه است و بار دیگر طبیعت منبع الهام است.

دکتر ویل اسروبار و تیمش در دانشگاه کلرادو، بولدر، ایده جالبی را ارائه کردند و بتن تولید شده از موجودات زنده را توسعه دادند. فناوری نوآورانه آنها ممکن است بتواند به ردپای کربن عظیمی که صنایع ساختمانی و ساختمانی از خود بر جای می‌گذارند پایان دهد یا حداقل اثرات منفی آن را کاهش دهد. نوآوری آنها، یا همانطور که برخی دوست دارند آن را “بتن زنده” بخوانند ، پتانسیل ایجاد انقلابی در ساختمان، مهندسی و فناوری فضایی و ایجاد یک محیط دوستدار محیط زیست را دارد.

یکی از اجزای اصلی در مخلوط بتن آنها سیانوباکتری است که انرژی را از طریق فتوسنتز جذب کرده و CO2 را جذب می کند. این میکروب های تصفیه کننده هوا کاندیدای عالی برای بتن پایدارتر و بادوام هستند. تحت شرایط مناسب، آنها می توانند خود ترمیم شوند ، خود جمع شوند و دوباره رشد کنند و آنها را برای ساختن در مناطق دورافتاده و در فضا مناسب کنند.

در کنار میکروب‌ها، این مخلوط شامل ماسه و ژلاتین نیز می‌شود که به رشد قوی‌تر و سریع‌تر باکتری‌ها کمک می‌کند و ساختار را اضافه می‌کند. اگر یک آجر را بردارید، آن را از وسط نصف کرده و در قالب های جدید، در دمای و رطوبت مناسب قرار دهید و با مواد مغذی مناسب، سیانوباکتری ها به آجرهای جدید تبدیل می شوند. تنها نقطه ضعف این است که اگر آنها همیشه زنده نگه داشته شوند، آجر در حالت لکه دار است و خواص مناسب برای بتن را ندارد. اما هنگامی که مخلوط خشک شد، بتن در حداکثر ظرفیت ساختاری خود قرار می گیرد. خبر خوب این است که تیم راهی برای دستکاری و کنترل این باکتری‌ها، کنترل رطوبت و دما، و خفته نگه داشتن آنها در صورت نیاز و سپس احیای آنها برای انجام جادوی خود پیدا کردند.

اگرچه این ماده هنوز ضعیف تر از بتن مدرن است، اما این ماده جدید پتانسیل بهبود بیشتری دارد. این روش نوآورانه تولید بتن می تواند نه تنها صنعت ساختمان و ساخت و ساز، بلکه بسیاری دیگر را نیز متحول کند. ترکیب زیست شناسی، شیمی و مهندسی عمران درهای جدیدی را به روی فناوری های نوآورانه می گشاید و این “بتن زنده” تنها یک نمونه درخشان است.