کلمات در مواقع عدم اطمینان اهمیت بیشتری دارند. کلماتی که برای توصیف محیط استفاده می کنیم می توانند تاثیر زیادی بر نتایجی که به دست می آوریم داشته باشند. زبانی که ما استفاده می‌کنیم می‌تواند اکتشافات را باز کند یا قبل از اینکه شروع به کار کنند، آنها را کاهش دهد.

در طول سال‌ها، من دیده‌ام که زبان مورد استفاده می‌تواند به عنصری سازنده تبدیل شود که آیا نوآوری شکوفا می‌شود یا پژمرده می‌شود.

در این جا تجربیات خودم را در این زمینه با شما به اشتراک می گذارم:

• “ما می توانیم اگر…” این عبارت به افراد کمک می کند تا قبل از صحبت در مورد موانع و بازدارنده ها به دنبال پاسخ ها و احتمالات باشند.
• «اما» را جایگزین « و» کنید. یک ابزار پیشرفت قدیمی، گسترش صحنه و فرصت‌های آن با استفاده از زبان «بله، و…» به جای «بله، اما…» است. این جایگزینی ساده به جای بستن درها، درها را باز می کند.
• « چقدر جذاب! چقدر باحال!» یک عبارت عالی برای کمک به مردم برای تعلیق یا به تعویق انداختن قضاوت در لحظات عدم اطمینان، اشتباه یا ترس. این عبارت همچنین مردم را قادر می‌سازد تا اقدام را به دلیل برجسته کردن اشتباهات تحسین کنند.
• “بیشتر بگو! چه چیز دیگری؟ چرا؟” این کلمات به دنبال درک عمیق تر می شوند و یادگیری را تشویق می کنند.
• «این باعث می‌شود به… فکر کنم» این عبارت به ایجاد تجربیات دیگر کمک می‌کند و امکان کشف ارتباطات جدید را فراهم می‌کند.
• “ما نمی دانیم چگونه این کار را انجام دهیم – هنوز!” مکالمه را از محل یک طرز فکر رشد بر ذهنیت ثابت متمرکز می کند.
• “چطور ممکن است؟” یا “از چه راه هایی می توانیم X را با وجود Y انجام دهیم؟” این عبارت به تیم ها کمک می کند تا با تفکر متفاوت تر شروع کنند و فرصت های بیشتری را باز کنند. همچنین محدودیت های مفروض را که باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرند را فرا می خواند.
• “چیزی که در مورد آن دوست دارم…” این روشی مثبت برای شروع ارزیابی یا قضاوت بدون از دست دادن شتاب خلاق است.
• “من می خواهم پیشنهاد و آزمایش کنم.” با قالب بندی یک پروژه یا اقدام به عنوان یک آزمایش، خطرات و ترس های درک شده را کاهش می دهد و اجازه کاوش برای اقدامات ناشناخته را می دهد. همچنین به عنوان راهی برای تعریف مراحل یا اقدامات بعدی برای ادامه یادگیری عمل می کند.
• “متشکرم.” یکی از جملاتی که در مواقع استرس و بلاتکلیفی نادیده گرفته می شود، تشکر است. داشتن نگرش سپاسگزار و احترام به فرآیند و افراد، بازخورد، ادغام و همکاری بهتری را ممکن می سازد.

دریافته‌ام که ترکیب این مراحل و زبان مشابه به پویایی گروه بهتر و تمرکز بیشتر بر جنبه‌های مثبت فرهنگ نوآوری منجر شده است.