پروازهای شکل گیری و اکوسیستم های نوآوری چه مشترکاتی دارند؟

بهره برداری Upwash و اجتناب از downwash با فازبندی فلپ در پرواز ibis formation ، نوآوری معمولی شما نیست. در واقع، تا آنجا که ممکن است (از نظر علمی) از تحقیقات مدیریت نوآوری دور است. با این حال، چیزی که آن را فریبنده می کند، نمای نزدیک منحصر به فرد از روش های تصفیه شده ای است که پرندگان در هنگام پرواز هماهنگ می شوند – استعاره ای شگفت انگیز از پویایی شبکه های نوآوری یا اکوسیستم هایی که گاهی اوقات شناخته می شوند. بیایید لحظه ای به کاوش عمیق تر بپردازیم.

پرندگان برای مدت طولانی به عنوان نمادهای قانع کننده رهبری، اقتدار، فرصت، طول عمر و حتی الهام و تجدید ایستاده اند . علاوه بر این، تشکیلات پروازی پیچیده و هماهنگی دقیق آنها حقایق جالبی را نشان داده است که در زمینه های علمی (مثلاً پرندگان پیش بینی کننده آب و هوای عالی هستند زیرا به افت فشار هوا قبل از طوفان با پرواز در ارتفاع پایین واکنش نشان می دهند) و مناطق غیر علمی (مثلاً ساختارهای سلسله مراتبی ترجیح داده می شوند). به برابری طلبان در حال پرواز؛ ترکیبی از آزمایش را در اینجا بیابید) یکسان. با این حال، تا زمان ظهور واحدهای GPS سبک وزن و سنسورهای دیگر، نتایج به معنای واقعی قابل اعتماد شدند. ردیابی جی‌پی‌اس جهش‌های بزرگی به جلو را امکان‌پذیر کرد و به تطابق نظریه‌هایی که دانشمندان برای سال‌ها داشته‌اند، کمک کرد، یکی از آنها در ابتدای این مطلب وبلاگ ذکر شد. اگر اتفاقاً آن را از دست دادید، آنچه که مطالعه استفاده از شستشوی بالا و اجتناب از شستشو به آن اشاره کرد چیزی جز تشکیل V و اسرار اساسی آن نبود. از این رو، این که چرا برخی از پرندگان در هنگام پرواز Vs عالی را حفظ می کنند و این که چگونه با شبکه های نوآوری مرتبط است (که کار می کنند) چیزی است که در یک لحظه به آن خواهیم رسید.

همانطور که مشخص است، آنچه که پرندگان واقعاً در حال پرواز هستند (دقیقاً طاس شمالی) چیزی نیست جز قرار دادن خود و زمان‌بندی ضربان بال‌هایشان به قدری عالی که طبق تئوری آیرودینامیکی، مصرف انرژی خود را به حداقل برسانند. حتی قابل توجه تر، ibises بسیار سریع با هر گونه تغییر در الگوی پرواز پرنده جلویی تنظیم می شود، بنابراین از برخورد یا کاهش سرعت جلوگیری می کند. با ترسیم موازی با تجارت، اکوسیستم‌های نوآوری  عمدتاً توسط اصول مشابهی اداره می‌شوند، زیرا بازیگران با دقت اقدامات خود را حول یک هدف مشترک – که معمولاً توسط شرکت مرکزی دیکته می‌شود – تنظیم می‌کنند. بسیار شبیه به ibises، اعضای یک اکوسیستم نوآوری که به خوبی کار می کند، همکاران کاملی هستند که به سمت یک مقصد مشترک پرواز می کنند: موفقیت.

اما چرا اکوسیستم ها ایجاد می شوند و شرکای همفکر چگونه جمع می شوند؟ با توجه به ایجاد اکوسیستم نوآوری، یک تحلیل تجربی اخیر توسط Llewellyn DW Thomas و Erkko Autio از امپریال کالج لندن چند نکته جالب را بیان می کند. برای شروع، محققان استقرار اکوسیستم ها را به عنوان پاسخی به فرآیندهای خلق ارزش در هم تنیده می بینند (به پست مرتبط در ایجاد ارتباطات معنادار مراجعه کنید): با کمتر و کمتر شدن نوآوری در دیوارهای بسته یک موجودیت، سازمان ها به صراحت به دنبال باز کردن و ایجاد هستند. فضاهای مجازی یا غیر مجازی که مزیت رقابتی را افزایش می دهند. علاوه بر این، با تجزیه و تحلیل مجموعه ای از شش مورد بسیار متفاوت و در عین حال کاملاً موفق ایجاد اکوسیستم نوآوری (آمازون، eBay، Facebook، Google، Salesforce و Wikipedia) همین مطالعه همچنین یک مدل سه مرحله‌ای از ظهور اکوسیستم را کشف کرده است – شروع، حرکت و بهینه‌سازی که نشان می‌دهد موفقیت در ایجاد یک “گله” بزرگ در واقع عمیقاً ریشه در استراتژی دارد. 

چگونه دانشمندان آن را ثابت کردند؟ در حالی که هیچ مهار یاتاقان GPS بر روی پشت اعضای اکوسیستم نصب نشده بود، “تنظیمات” منظمی که آنها برای همگام ماندن انجام می دادند با بررسی بایگانی ها ارزیابی شد: تاریخچه های مهمی که توسط روزنامه نگاران مستقل و منابع دیجیتالی مانند وب سایت ها و مقالات خبری نوشته شده است. همانطور که مشخص شد، هر یک از شش دنباله ایجاد اکوسیستم منحصر به فرد بودند و از این رو، هیچ فرمول دقیقی استخراج نشد. با این حال، آنچه در مورد آن بحث کمی وجود داشت، این بود که آمازون، eBay، فیس بوک، گوگل، Salesforce و Wikipedia همگی از ساختارهای انعطاف پذیر، آینده نگری قدرتمند و توانایی بهره برداری از دانش ایجاد شده در اکوسیستم برای به دست آوردن مزیت رقابتی استفاده می کردند. علاوه بر این، خدمات دیجیتال (یعنی پیشنهادات آنها) به اندازه شبکه ای از افرادی که ایجاد کرده اند مهم نیستند،. “V” بزرگ آنها.

بیایید Salesforce.com را بزرگنمایی کنیم، شرکت جهانی رایانش ابری برای سه سال متوالی (2011، 2012 و 2013) در رتبه اول فهرست نوآورترین فوربس قرار گرفت.

در زیر یک نمایش بصری از اتصالات اصلی در شبکه شریک / اکوسیستم نوآوری آن به شکل امروزی است.

(منبع: http://www.salesforce.com/eu/partners/overview/)

 

اساساً، آنچه دیدگاه اکوسیستم به ما می آموزد این واقعیت است که آنچه در ایجاد و حفظ نوآوری مهم است، ایجاد و تقویت پیوندهای متقابل وابسته بین بازیگران اکوسیستم است. مارک بنیوف از Salesforce.com یک بشارت دهنده رشد شریک بوده است و هنوز هم منابع را با موفقیت بزرگ به این عمل اختصاص می دهد. شواهد موجود در خریدها و اتحادهای استراتژیک به ارزش 831+ میلیون دلار است که طی سال‌ها تضمین شده‌اند – به ویژه: شرکت‌های خدمات حرفه‌ای بزرگ مانند Deloitte (عملیات Salesforce.cm Deloitte)، PWC (راه‌حل‌های CRM مبتنی بر ابر) و Accenture  (راه‌حل‌های Accenture Salesforce) ، اچ پی(Salesforce Superpod) در سمت فناوری، Appirio (تیم های استقرار ویژه) و تخته سیاه (آموزش و آموزش تیم های فروش). به هر حال، در اکوسیستم‌ها، اثرات می‌توانند چند برابر شوند: خریدهای اولیه و اتحاد دیگران را قادر می‌سازد در یک چرخه فضیلت‌آمیز که به تقویت سلامت شبکه به‌عنوان یک کل کمک می‌کند.

به طور خلاصه، Salesforce.com موفق شد زیرا در هر مرحله خود را وفق داد. گرایش‌هایی مانند محاسبات ابری، تحرک و داده‌های بزرگ را مورد توجه قرار داد، آنها را به عنوان سبک جدید فناوری اطلاعات شناخت و پیشنهاداتی را توسعه داد که به آنچه مشتریان سازمانی از فناوری نیاز داشتند، ارائه شد. علاوه بر این، هرگز از پرسیدن دست برنداشت. “چرا همه نرم افزارهای سازمانی (از جمله Salesforce.com) مانند فیس بوک نیستند؟” معرفی Chatter را فعال کرد، یک برنامه اجتماعی که از بهترین فیس بوک (و توییتر) استفاده کرد و آن را در فضای CRM به کار برد. امروزه در شرکت‌هایی که از Salesforce Chatter استفاده می‌کنند، صندوق‌های پست الکترونیکی به طور چشمگیری کاهش یافته است، زیرا اکثر ارتباطات اکنون به‌روزرسانی‌ها و فیدهای وضعیت هستند. خریدهای مستقیم به Salesforce کمک کرده است تا قابلیت‌های اصلی خود را تقویت کند، در حالی که شرکا خدماتی را برای جاهایی که Salesforce قادر به ارائه آن نبود یا به نظر می‌رسید تمایلی به ارائه در یک مقطع زمانی خاص نداشتند، ارائه کردند.

به طور خلاصه، آنچه که پرندگان در حال پرواز انجام می دهند، از بسیاری جهات استعاره کافی برای اکوسیستم های نوآورانه و عملکرد پیچیده آنها است. با یادگیری زمان‌بندی کامل ضربات بال‌ها (یعنی حرکات استراتژیک)، تطبیق الگوی پرواز خود با شرایط در حال تغییر (یعنی روندهای جدید) و جستجوی پرندگان قدرتمند دیگر برای پیوستن به گله (یعنی مدیریت مشارکت)، سازمان‌های بیشتری الهام می‌گیرند تا برنامه‌های خود را جمع‌آوری کنند. در مقابل و شروع سفرهای تکراری به سمت مزیت رقابتی بلندمدت و موفقیت در نوآوری.