بورس اوراق بهادار نزدک چین در جذب برخی از نوآورترین شرکت‌های این کشور شکست خورده است. ChiNext قرار بود کسب‌وکارهای محلی با فناوری پیشرفته را با یک منبع تأمین مالی مطمئن در خاک خود لنگر بیاندازد، اما سرمایه‌گذاران خارجی ثابت کرده‌اند که در راه خود گیر کرده‌اند.

بدیهی است که سرمایه گذاران خارجی سرمایه گذاری مخاطره آمیز ترجیح می دهند شرکت های خود را به صورت عمومی در مبادلات ایالات متحده معرفی کنند. غول‌های اینترنت و فناوری چینی مانند Renren (فیس‌بوک چین)، Jinko Solar (یک تولیدکننده بزرگ محصولات خورشیدی)، و iSoftStone (یک ارائه‌دهنده پیشرو خدمات فناوری اطلاعات) از جمله مواردی هستند که ChiNext را خالی کردند و برای عرضه اولیه عمومی (IPO) رفتند. در امریکا.

ChiNext در اواخر سال 2009 به‌عنوان یک هیئت مدیره به سبک نزدک در بورس اوراق بهادار شنژن راه‌اندازی شد. از آن زمان تاکنون، بازاری فعال برای عرضه‌های اولیه سهام بوده و بیش از 350 شرکت چینی را جذب کرده است. با این حال، واضح است که ChiNext در جذب کدام شرکت ها ناکام است. و تأثیر آن نیز واضح است: شرکت‌های فناوری چینی که در فهرست ChiNext در دو سال و نیم پس از راه‌اندازی فهرست شده‌اند، میانگین کل دارایی‌های کمتر از 50 میلیون دلار داشتند. این در مقایسه با شرکت‌های فناوری چینی است که در همان دوره در نیویورک فهرست شده‌اند و میانگین دارایی‌هایشان حدود 140 میلیون دلار است.

مطالعه اخیر ما نشان می‌دهد که تنها بخش کوچکی از شرکت‌هایی که در ChiNext عمومی شدند، دارای پشتوانه سرمایه‌گذاری خطرپذیر خارجی بودند. در مقابل، اکثریت قریب به اتفاق شرکت‌های فناوری چینی که از زمان راه‌اندازی ChiNext در ایالات متحده عمومی شدند، توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر خارجی حمایت می‌شدند.

پس چرا ChiNext و بورس های چین به طور کلی محل خروج جذابی برای شرکت های خارجی نیستند؟

نوار قرمز، خطوط قرمز

در هر زمان، یک صف طولانی از شرکت ها در انتظار عرضه عمومی در چین هستند. هنگامی که کمیسیون تنظیم مقررات اوراق بهادار چین (تنظیم کننده اصلی بورس اوراق بهادار در چین) لیست کامل متقاضیان IPO را برای اولین بار در اوایل سال 2012 منتشر کرد، این لیست شامل بیش از 500 شرکت بود که حدود 200 شرکت در انتظار تایید CSRC بودند. در ChiNext عمومی شوید.

سیستم تایید به شدت تنظیم شده است و عاری از تعصب سیاسی نیست. شواهد حکایتی وجود دارد که نشان می دهد شرکت هایی که توسط سرمایه گذاران خطرپذیر داخلی حمایت می شوند، نسبت به شرکت هایی که توسط همتایان خارجی خود حمایت می شوند، مورد توجه قرار می گیرند. یک مطالعه اشاره می‌کند که شرکت‌های تحت حمایت خارجی، در نتیجه، ممکن است چاره‌ای جز یافتن خریداران استراتژیک یا انجام «فهرست در یک ارز خارجی مانند نزدک» نداشته باشند. مطالعه دیگری اشاره می کند که اگر دولت نگران تسلط خارجی در صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر باشد، به شیوه ای عمل خواهد کرد که “حمایت از سرمایه خطرپذیر محلی در مقابل شرکت های خارجی” باشد.

برای مدت طولانی، شرکت‌های کارآفرین چینی به دلیل الزامات سخت‌گیرانه فهرست‌بندی که توسط هیئت‌مدیره اصلی بورس‌های شانگهای و شنژن تحمیل شده بود، برای عرضه عمومی در چین تلاش می‌کردند. این امر مانع توسعه صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر نیز شده است، زیرا شرکت هایی که سرمایه گذاری های اولیه را انجام می دهند برای فروش از طریق فهرست عمومی در چین تلاش می کنند. راه اندازی هیئت مدیره شرکت های کوچک و متوسط ​​بورس اوراق بهادار شنژن در سال 2004 گامی در مسیر درست بود، اما هیئت مدیره به طور کامل نیازهای صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر را برآورده نکرد.

هنگامی که ChiNext در اواخر سال 2009 راه اندازی شد، الزامات فهرست بندی سخت گیرانه تری را ارائه کرد و وعده بیشتری را به عنوان مکانی برای شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر برای نقدینگی سرمایه گذاری های خود داد. با این حال، یک الزام حیاتی فهرست‌بندی در ChiNext وجود دارد که به منصرف کردن سرمایه‌گذاران خارجی کمک می‌کند: لازم است شرکت‌ها قبل از درخواست برای فهرست، سودآور باشند. در ایالات متحده، این مورد برای بسیاری از شرکت‌های فناوری صادق نیست، و قابل درک است که سرمایه‌گذاران خطرپذیر خارجی به جای اینکه منتظر بمانند تا شرکت‌هایشان وارد بازار سیاه شوند، به سمت ایالات متحده می‌روند.

نقدینگی تلاش می کند

این یک بخش نسبتاً اساسی از استراتژی سرمایه گذاری خطرپذیر است که آنها می خواهند سهام خود را در یک بازار نقد شونده بفروشند تا مطمئن شوند که ارزش کامل آن سهام را به دست می آورند. و این یک واقعیت ثابت شده است که صرافی های ایالات متحده نقدینگی بهتری نسبت به همتایان چینی نسبتا جوان خود ارائه می دهند. همچنین منصفانه است که بگوییم صرافی‌های چینی، و به‌ویژه ChiNext به‌عنوان یک بازار جدید، در معرض سطوح بالایی از سفته‌بازی‌های معامله‌گران هستند که منجر به نوسانات نگران‌کننده قیمت‌ها برای سرمایه‌گذاران خارجی می‌شود.

هم تنظیم‌کننده‌ها و هم صرافی‌ها در چین می‌دانند که سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی چینی در تجارت نسبتاً بی‌تجربه هستند و به راحتی می‌توانند در دام سفته‌بازی قرار بگیرند و رفتار گله‌ای از خود نشان دهند. بسیاری از این سرمایه گذاران در طول IPO سهام را خریداری می کنند، نه برای تبدیل شدن به سرمایه گذاران بلندمدت، بلکه برای کسب سود سریع هنگام شروع معاملات سهام.

البته، تلاش‌های اصلاحی برای بهبود روند درخواست و افزایش شفافیت در حال انجام است. همچنین منصفانه است که بگوییم با رشد و نقدشوندگی بازارهای سهام چین، سرمایه‌گذاران خارجی اعتماد بیشتری به عرضه عمومی شرکت‌های خود در چین خواهند داشت. کاهش الزامات فهرست برای سودآوری یک گام مهم خواهد بود.

با این حال، این واقعیت باقی می‌ماند که برخی از معتبرترین شرکت‌های فن‌آوری پیشرفته کشور ترجیح می‌دهند در خارج از چین عمومی شوند و این برای صنعت محلی با فناوری پیشرفته ناراحت‌کننده است. اگرچه این شرکت‌ها چرخه عمر خود را به‌عنوان استارت‌آپ در چین آغاز می‌کنند، پس از دریافت سرمایه خارجی، این احتمال وجود دارد که در نهایت در ایالات متحده عمومی شوند و در آن زمان با بازارهای سرمایه چین خداحافظی کنند. خطر این است که این مسیر تبدیل به عادت شود، و سرمایه‌گذاری در شرکت‌های موفق چینی را برای سرمایه‌گذاران چینی سخت‌تر می‌کند، و همچنان تقویت یک صنعت چینی با فناوری پیشرفته واقعی با شرکت‌هایی که در چین متولد، رشد کرده و در فهرست ثبت شده‌اند، دشوارتر می‌شود.