دیدن بسته 1.1 میلیارد دلاری ابتکارات نوآوری که توسط دولت ترنبول اعلام شده است، طراوت، دلگرم کننده و حتی هیجان انگیز است. تقریباً هر چیزی که فعالانه باشد، نسبت به تلاش‌های نسبتاً ضعیف چند دولت گذشته، پیشرفت بزرگی بوده است.
اما یک غفلت آشکار وجود دارد که توانایی انسانی و عامل استعداد اظهارات حاضر را احاطه کرده است.
در ابتدا، اجازه دهید به خوبی در بسته اشاره کنیم. نکته مثبت اصلی شجاعت و نگرش و فرهنگی است که به طور کلی ترویج می کند. مالکوم ترنبول، نخست وزیر، مسائل و فرصت ها را می شناسد و رویکرد درستی برای رهبری و توضیح ریسک پذیری دارد، حتی در مورد خود دولت.
این بسته در مقابله با روابط دانشگاه و کسب و کار و همکاری، جایی که ما به خوبی از بقیه کشورهای توسعه‌یافته عقب هستیم، و در تمرکز بر جنبه‌های اقتصاد دیجیتال نوآوری، نسبتاً قابل پیش‌بینی است: اگر چیزی باشد، بخش‌هایی از آن بیش از حد بر نوآوری در اقتصاد دیجیتال متمرکز است. و می تواند کارهای بیشتری برای آزادسازی نوآوری در سایر بخش ها انجام دهد.
اما در حالی که پول و ابتکارات برای مدارس و ابتکارات برای CSIRO و همکاری‌های دانشگاه و صنعت وجود دارد، این واقعیت را نادیده می‌گیرد که یک محصول معمولی از دانشگاه‌ها (و TAFEs) وجود دارد که می‌توان از آنها برای کمک به نوآوری ملی ما بسیار استفاده کرد – فارغ‌التحصیلان. خودشان، اگر برای این کار مجهز بودند.
ما حدود 1.4 میلیون دانشجوی آموزش عالی در استرالیا داریم که سه چهارم آنها داخلی هستند و در رشته بازرگانی، حقوق، مهندسی، هنر و پزشکی تحصیل می کنند. بسیاری از آنها، حتی در کسب و کار، علم و مهندسی، تحصیلات، دانش یا توانایی کمی در مورد نحوه “انجام” نوآوری و نحوه کارآفرینی، چه در استارتاپ یا به عنوان کارمند، دریافت نمی کنند.
در بیشتر دانشگاه‌ها، در بهترین حالت فقط تعداد کمی از دروس انتخابی وجود دارد که فقط توسط تعداد کمی از دانشجویان گرفته می‌شود. ما پتانسیل زیادی برای انجام کارهای بیشتر و بهتر داریم. مجموعه‌ای از مهارت‌ها، نگرش‌ها و رفتارها، به‌علاوه هوش تجاری که می‌توان آموخت و توسعه داد، وجود دارد که در یک دنیای عالی بخشی از مجموعه مهارت‌های هر فارغ‌التحصیل و در واقع هر عضو نیروی کار خواهد بود. تحقیقات ما نشان داده است که بسیاری از دانشجویان چنین دوره‌هایی را جذاب می‌دانند.
مهارت‌ها و قابلیت‌های نوآوری شامل دانستن نحوه تفکر جانبی و خلاقانه، دانستن نحوه ارزیابی ایده‌ها از نظر ارزش تجاری بالقوه و توانایی عملی برای افزایش مقیاس برای موفقیت در بازارها، دانستن نحوه مشارکت در تیم‌های پروژه نوآوری، نحوه مدیریت است. تغییر و ریسک، نحوه تأمین مالی، رهبری و استراتژی‌دهی نوآوری و فعالیت‌های کارآفرینی. تحقیقات عمیق ما نشان داده است که این ویژگی ها هسته اصلی قابلیت نوآوری پایدار هستند. آنها را می توان آموزش داد و به صورت تجربی تمرین کرد.
شنیدن این نکته بسیار خوب است که اقدامات نوآوری کنونی تنها گام‌های اولیه هستند، بنابراین لطفاً آقای ترنبول، سرمایه‌گذاری در توانایی چند صد هزار فارغ‌التحصیل ما را که هر سال وارد نیروی کار می‌شوند، افزایش دهید. بازده توسعه یک برنامه درسی عالی نوآوری و کارآفرینی و تأمین بودجه اجرای گسترده آن زیاد خواهد بود. با آن به فرهنگ و تغییر رفتاری که توسط دولت به خوبی بیان شده است دست خواهیم یافت.
بدون آن، علوم، حسابداری، حقوق، پزشکی، معماری و حتی رشته های کاربردی مانند مهندسی و مدیریت محدود و فنی باقی خواهند ماند و فارغ التحصیلان عمدتاً پتانسیل نوآوری خود را ارائه نمی دهند. بیایید به طور گسترده و کامل پتانسیل نوآوری فارغ التحصیلان خود را آزاد کنیم.
بدون نظر