در سال های اخیر بحث های زیادی در مورد احتکار صورت گرفته است. در ادبیات، همانطور که توسط کلینیک مایو احتکار توصیف شده است، ” جمع آوری بیش از حد اقلام، همراه با ناتوانی در دور انداختن آنها “. برنامه‌های تلویزیونی واقعی مانند «احتکارکنندگان»، «احتکار: زنده به خاک سپرده‌شده» یا «بزرگ‌ترین احتکارکنندگان بریتانیا» دریچه‌ای را به روی این عادت باز کردند و نمایی از جنون را که تقریباً در همه وجود دارد به ما نشان دادند. بله احتمالا  شما هم _

ما هر روز زمان زیادی را برای مقاصد مختلف روی رایانه می گذرانیم. واقعاً مهم نیست که در حال خواندن اخبار آنلاین، کاوش در پروژه های جدید، جستجوی یک آپارتمان جدید، به دنبال خرید یک ماشین جدید یا تحقیق برای فرصت های تجاری هستید، همیشه با داده ها، برداشت ها و نظرات زیادی روبرو می شوید.

این همه داده چه می شود؟

اغلب افراد اموال رایج مانند کاغذ، روزنامه، کتاب، لباس و غیره را احتکار می کنند. امروزه اصطلاح جدیدی داریم که ویژگی های معمول احتکار اجباری در فضای مجازی را توصیف می کند. با جمع آوری داده ها و ناتوانی در دور انداختن یا پردازش آنها، احتکار داده ها به واقعیت تبدیل می شود.

مطمئن باشید هر احتکار چیز بدی نیست . ما می خواهیم تفاوت واضحی بین ذخیره داده و احتکار ایده ایجاد کنیم.

احتکار کننده های داده همه کسانی هستند که بیش از حد مطالب الکترونیکی را جمع آوری می کنند و تمایلی به حذف آن ندارند.
کسانی که به صورت آنلاین برای داده‌ها جستجو می‌کنند و اطلاعات مرتبط مفید یا ارزشمند را جمع‌آوری می‌کنند و می‌دانند با آن‌ها چه کنند .

ذخیره‌کنندگان ایده در حال اتصال نقطه‌ها برای تبدیل داده‌ها به ایده‌های جدید برای بهبود هستند.

خوب است که یک ایده پرداز باشید.  احتکارکنندگان ایده پایگاه‌های اطلاعاتی را با هدف جمع‌آوری اطلاعاتی که می‌توانند از آنها به خوبی استفاده کنند، جستجو می‌کنند.

تمام آن خواندن و کاوش به شما امکان می دهد چیزی با ارزش پیدا کنید. نتایج آن فعالیت ها ایده است. هر تکه اطلاعاتی که در کنار هم قرار می گیرند، یک ایده بالقوه جدید یا حتی یک محصول جدید می سازد. اطلاعات جمع آوری شده بیشتر مربوط به کار، خانواده یا تفریح ​​است. ساده است، اگر می‌خواهید خانه‌تان را دکور کنید، صفحات Art & Deco، Pinterest و Etsy را جستجو و ذخیره می‌کنید تا زمانی که طرحی را که برای شما مناسب است پیدا کنید. برای جمع آوری ایده هاردر، یک عادت اجباری آشفته نیست، بلکه فرآیندی است که دارای مراحلی است، از تحقیق تا کاوش و اجرای ایده های جمع آوری شده. آنها توانایی و نیاز به سازماندهی و اولویت بندی ایده های جمع آوری شده را دارند. مهمتر از همه این است که احتکارکنندگان ایده هنگام جمع آوری ایده احساس رضایت کنند.

شرکت ها، احتکار ایده می تواند نتیجه دهد! تصور کنید که برای هر قدمی که در راه خود برمی دارید، مجموعه ای از ایده ها برای حمایت از آن دارید.

امروزه شرکت ها برای حفظ رقابت نیاز به نوآوری دارند. رشد یک سازمان یا شرکت مستقیماً به توانایی آن در جذب ایده های جدید و بهره برداری مؤثر از آنها بستگی دارد. آن‌ها اغلب به فناوری نرم‌افزار روی می‌آورند و کارمندان را تشویق می‌کنند تا پایگاه‌داده‌ای از دانش بسازند، زیرا در بسیاری از موارد، داده‌های ذخیره‌شده می‌تواند ارزش زیادی برای شرکت داشته باشد. شرکت‌های نرم‌افزاری مجموعه‌ای از ابزارها را برای جمع‌آوری، بایگانی، برچسب‌گذاری، یافتن و کار بر روی اسناد ارائه می‌دهند که در مرکز نوآوری ایران(هوش نوآوری)  نگهداری می‌شوند.

احتکارکنندگان ایده در واقع کارآفرینان داخلی هستند که هوشیاری سایبری آنها باعث سرپا نگه داشتن شرکت می شود. هر تکه داده ای که جمع آوری می کنند، می توانند در کنار هم قرار گیرند تا به یک سرویس جدید، محصول جدید یا بهبود بعدی تبدیل شوند. هر قطعه دیدگاه متفاوتی را برای مدیریت ارشد شما ترسیم می کند تا روندها را درک کند و تصمیمات درست بگیرد.

برخی از سازمان‌ها مرکز نوآوری ایران(هوش نوآوری)  را به کار می‌گیرند تا همه اینها را گرد هم بیاورند و به احتکارکنندگان ایده زمین بازی بدهند که بتوانند همه ایده‌ها را در آن قرار دهند، همکاری کنند و داده‌های معنادار را به اشتراک بگذارند. آنها حرف های زیادی برای گفتن و ارائه دارند، زیرا دانش تنها در صورتی رشد می کند که اطلاعات به اشتراک گذاشته شود و بر روی آنها گسترش یابد.