به نظر می رسد فرآیند نوآوری کاملاً سازماندهی شده است: ساختارها، افراد مسئول و رابط های عملکردی تنظیم شده اند . مدیریت نوآوری باید به خوبی عمل کند، اما چیزی پروژه‌ها را عقب نگه می‌دارد یا از شروع پروژه‌های با پتانسیل بالا جلوگیری می‌کند.

• ما مشاهده می کنیم که رقابت ما ایده ها را سریعتر از ما محقق می کند. ما دوست داریم دلایل آن را بدانیم.»
• در حال حاضر مجموعه نوآوری ما عمدتاً شامل پیشرفت‌های تدریجی است. آیا این کافی است؟ آیا ما برای چالش های آینده آماده ایم؟»
• “به نظر می رسد برخی از واحدهای توسعه ما بهتر از سایرین نوآوری را پردازش می کنند. چرا اینطور است؟»
• ما ایده های مبتکرانه و گسترده زیادی داریم، اما اکثر آنها در مقطعی حذف می شوند. آیا آنها فقط ایده های ضعیف هستند یا فرهنگ نوآوری ما مقصر است؟»
• بسیاری از پروژه‌های نوآوری ما امیدوارکننده به نظر می‌رسند، اما اغلب در لحظه‌ای که ما تلاش می‌کنیم آنها را راه‌اندازی کنیم با شکست مواجه می‌شوند. چرا اینطور است؟»

در مطالعات متعدد در مورد نوآوری کسب و کار ، ما چهار دسته از موانع پنهان برای نوآوری را شناسایی کردیم. در طول کار و مصاحبه با کارشناسان بیش از 200 شرکت از آن زمان تاکنون، ما توانسته‌ایم موانع نوآوری را شناسایی کنیم که به شدت بر قابلیت نوآوری یک شرکت تأثیر می‌گذارد .

فرآیندهای غیر منعطف، سلسله مراتب سفت و سخت و تصمیم گیری وقت گیر تنها از نوع خاصی از پروژه های نوآوری پشتیبانی می کنند، در حالی که سرعت پروژه های دیگر را کاهش می دهند. همان ساختارهایی که پیشرفت های نوآوری فزاینده بسیار پیچیده را  قابل مدیریت می کند، ساختارهایی هستند که مانع نوآوری رادیکال می شوند. دلایل مختلفی وجود دارد: یک مفهوم هنوز کامل نیست، یک پروژه در ابتدا کمی مبهم به نظر می رسد یا بازار به سرعت بالاتر یا پویایی بیشتری نیاز دارد. سیستم های مستقر کنترل نوآوری در شناسایی موانع ساختاری مشکل دارند زیرا تمایل دارند درجات مختلف نوآوری را نادیده بگیرند.

سطوح مختلف سلسله مراتب و بخش های مختلف استراتژی نوآوری را  متفاوت درک می کنند. نظرات در مورد اینکه کدام نوآوری مهم است و کدام نوآوری مرتبط نیست، به طور گسترده ای متفاوت است. به عنوان مثال، مدیریت ارشد ممکن است متقاعد شود که پایداری استراتژی نوآوری به اندازه کافی اطلاع رسانی شده است، در حالی که پرسنل اجرایی سطح دوم و سوم نسبت به موضوع یک نگرش منتظر و منتظر را اتخاذ کردند. تحقیق و توسعه نوآوری را به عنوان فرآیند تکنولوژیکی تعریف می کند، در حالی که سایر بخش ها ممکن است نوآوری را به عنوان ارائه راه حل های نوآورانه یا حتی موقعیت بازاریابی نوآورانه تعریف کنند. موانع ادراک منجر به ضررهای اصطکاکی در داخل شرکت می شود که فرآیندهای نوآوری را نسبتاً ضعیف می کند.

آنها مانع همکاری بین رشته ای فراتر از مرزهای شرکت می شوند. اگرچه مشخص است که شبکه‌سازی غیررسمی با بخش‌های مختلف می‌تواند بسیار الهام‌بخش باشد، شرکت‌ها در ارزیابی ارزش شبکه‌هایی از این نوع مشکل دارند. ادارات چقدر در سطح غیر رسمی همکاری می کنند؟ چقدر شبکه ها برای سایر شرکت ها، مؤسسات تحقیقاتی و دانشگاه ها توسعه یافته است؟ اگر آنها وجود داشته باشند: آیا شرکت واقعاً از این ساختار ارتباطی غیررسمی سود می برد؟ تجزیه و تحلیل و ارزیابی چنین ساختار ارتباطی چیزی است که می تواند توانایی نوآوری یک شرکت را در کوتاه مدت افزایش دهد.

این موانع تعداد اقدامات پیشگیرانه کارکنان را کاهش می دهد. با انجام مصاحبه های عمیق به ما این فرصت داده شد تا این موانع را از نزدیک بررسی کنیم. اغلب انگیزه های اشتباه ایجاد می شود، تشکیل تیم ها تحت فرضیات نادرست اتفاق می افتد، و شرایط اطراف منجر به موقعیتی می شود که در آن حتی کارکنان بسیار خلاق نیز نمی توانند از پتانسیل کامل خود استفاده کنند.

با وب سایت هوش نوآوری innosight ، ابزاری ایجاد کردیم که از شرکت ها برای غلبه بر این موانع پنهان پشتیبانی می کند. با استفاده از نرم افزار ما شرکت ها قادرند

• برای همکاری بر روی ایده ها و در نتیجه توانایی غلبه بر موانع ساختاری؛
• برای درک پتانسیل نقاط قوت خلاقانه یک شرکت؛
• برای غلبه بر موانع برای نوآوری موفق؛