نوآوری های ارتباطی: عصر پس از برق

کشف الکتریسیته فرصت های زیادی را برای نوآوری ها باز کرد. برخی از مهم ترین نوآوری های تمام دوران، نوآوری هایی در ارتباطات است که پیشرفت تمدن بشری را ممکن ساخته است. دوران قبل از برق به عنوان پایه ای عالی برای این نوآوری ها عمل کرد که بدون آن ما نمی توانستیم زندگی خود را اکنون تصور کنیم.

تلگراف، دهه های 1830 و 1840.

قبل از پیام‌رسانی فوری، سیگنال‌های دود و ضربات درام داشتیم، اما اینها محدودیت‌هایی داشتند. به لطف خدمات پستی و پیام رسان ها، نوشتن نامه و برقراری ارتباط از طریق پیام های مکتوب مدت زیادی است که وجود داشته است و کاغذ، خودکار و مداد آن را آسان تر و در دسترس تر کرده است. آنچه ارتباطات از راه دور و ارتباطات از راه دور را متحول کرد، معرفی تلگراف بود. اختراع الکتریسیته فرصت های زیادی را برای نوآوران ایجاد کرد و در طول دهه 1830 کوک و وتستون از آن برای تلگراف سیستم پنج سوزنی مغناطیسی خود استفاده کردند.، برای سیگنال دهی راه آهن در بریتانیا استفاده می شود. با الهام از ایده استفاده از الکترومغناطیس برای انتقال پیام، یک تلگراف تک مدار با همکاری گیل و ویل ساخته شد و اولین پیام خود را در سال 1844 مخابره کرد و برق را از یک نقطه به نقطه دیگر فوراً از طریق سیم ارسال کرد. این همچنین به دلیل کد ایجاد شده توسط مورس و ویل، یعنی کد مورس ، که از نقطه و خط تیره تشکیل شده است، که هر حرف الفبا را نشان می دهد، امکان پذیر شد.

تلگراف بسیار محبوب شد و خطوط تلگراف در سراسر جهان گسترش یافت. در سال 1866 اروپا و آمریکا از طریق یک کابل تلگراف در سراسر اقیانوس اطلس به هم متصل شدند. این فناوری نوآورانه نه تنها نحوه برقراری ارتباط مردم از فواصل دور را تغییر داد، بلکه تأثیر زیادی بر نحوه انتقال اطلاعات روزنامه‌نگاران و روزنامه‌ها گذاشت و به موضوعی مورد علاقه برای امنیت ملی تبدیل شد.

تلفن، 1876.

مانند هر نوآوری دیگری، تلگراف توسط یک فناوری عالی تر، تلفن، سرنگون شد. اگرچه تلگراف محبوب و گسترده بود، اما محدودیت های خاص خود را داشت – امکان ارسال و دریافت تنها یک پیام در هر زمان. ایده بزرگ بعدی انتقال صدای انسان از طریق سیم بود و دو مخالف اصلی در این مسابقه الکساندر گراهام بل و الیشا گری بودند.. بل باید اولین کسی باشد که تنها چند ساعت قبل از گری، این حق اختراع را به او اعطا کرد و او را به پدر تلفن تبدیل کرد. از سیم‌های مسی گرفته تا امواج رادیویی با فرکانس بالا-مایکروویو، تا انتقال دیجیتال از طریق فیبر نوری، نوآوری‌های یکی پس از دیگری. به لطف فیبر نوری، میلیون ها بیت اطلاعات را می توان بلافاصله منتقل کرد. و تقریبا یک قرن پس از معرفی اولین تلفن، در سال 1994 اولین گوشی هوشمند توسط IBM دوران جدیدی را رقم زد.

امواج رادیویی، 1888. و رادیو، 1895.

صداها ارتعاشات مختلفی در هوا هستند و اگر راهی برای دستکاری آن ارتعاشات از طریق هوا وجود داشت، انتقال آنها بدون سیم امکان پذیر بود. ما الان این را می دانیم، اما قبلاً دو کلمه بود: علمی تخیلی. شناسایی امواج رادیویی در دهه 1880 توسط هاینریش هرتز یکی از بزرگترین اکتشافاتی است که پایه و اساس نوآوری های آینده را بنا نهاد. رادیو یکی از آنهاست که توسط گوگلیلمو مارکونی در سال 1895 اختراع شد. اگرچه تسلا اولین کسی بود که اولین قایق کنترل از راه دور را با استفاده از امواج رادیویی در سال 1893 نشان داد، اما متأسفانه به دلیل آتش‌سوزی عظیم در آزمایشگاهش، این فرصت را پیدا نکرد تا آزمایش خود را به پایان برساند و اولین کسی باشد که پیامی را مخابره کند. مارکونی در سال 1901 موفق شد اولین سیگنال فراآتلانتیک را با استفاده از امواج رادیویی ارسال کند و حتی در سال 1909 جایزه نوبل را دریافت کرد. در مراحل اولیه، رادیو برای مقاصد نظامی استفاده می شد اما پس از جنگ جهانی اول راه خود را در استفاده تجاری پیدا کرد. به لطف این امواج، صدا، تصاویر و داده ها می توانند به صورت بی سیم منتقل شوند و مبنایی برای ارتباطات ماهواره ای هستند.

ماهواره، 1945.

ارتباطات، آن گونه که امروز می شناسیم، بدون ماهواره ها ممکن نبود. اولین ماهواره مصنوعی، اسپوتنیک، در سال 1957 پرتاب شد. اما تقریباً یک دهه قبل از آن در سال 1945، نویسنده مشهور علمی تخیلی و آینده پژوه، آرتور سی. کلارک پیشنهادی برای ماهواره های زمین ثابت ارائه کرد. او پیشنهاد کرد که آنها به یکدیگر متصل شوند و سطح زمین را با سیگنال های رادیویی بپوشانند و امکان برقراری ارتباط را فراهم کنند. طولی نکشید که اولین ماهواره ارتباطی ECHO1 در سال 1960 پرتاب شد و یک ایده خلاقانه به واقعیت تبدیل شد. امروزه رادیو، تلویزیون، تلفن و اینترنت همه به ماهواره های ارتباطی متکی هستند.

تلویزیون، قرن بیستم

یکی از مهم ترین راه های ارتباطی، تلویزیون، از زمانی که در دهه 1920 وارد بازار شد، در طول 100 سال گذشته، نوآوری های بسیاری را پشت سر گذاشته است . در دهه آتی، شاهد نوآوری‌های نوآوری بوده‌ایم که وضوح، صدا، طراحی و برنامه‌های جدیدی را که حتی فکر نمی‌کردیم امکان‌پذیر باشد را برای ما به ارمغان آورد. از تلویزیون های مکانیکی گرفته تا LCD، HDTV تخت، تلویزیون های هوشمند و OLED. نوآوری هایی مانند تلویزیون های رول شونده، محیطی و دو طرفه تنها برخی از نوآوری هایی هستند که در انتظار راه یافتن به زندگی ما و تبدیل شدن به استاندارد جدید هستند.

اینترنت، دهه 1960 و شبکه جهانی وب

امروزه ارتباطات بدون اینترنت و شبکه جهانی وب غیرقابل تصور خواهد بود. آنها شیوه ارتباط و تعامل ما را متحول کردند. شروع اینترنت به اوایل دهه 1960 برمی گردد. از آنجایی که رایانه ها در اتاق های سرد ذخیره می شدند، نیاز به اتصال از راه دور و همچنین دسترسی همزمان توسط توسعه دهندگان بیشتر شد. به جای یک تابع ارتباطی، هدف آن بهینه سازی استفاده از فرآیند بود. اولین پیامی که از طریق ARPANET، یک سلف اینترنت ارسال شد، در سال 1969 بودو دوران دیگری را در ارتباطات رقم زد. در حالی که اینترنت را می توان به عنوان سخت افزار در نظر گرفت، وب جهانی می تواند نرم افزار باشد. طراحی نوآورانه آن، شبیه به وب و نه خطی، به این دلیل ایجاد شده است که برای تقلید از نحوه عملکرد مغز انسان و ایجاد ارتباطات طراحی شده است. اولین پیشنهاد برای WWW در سال 1989 توسط Sir Tim Berners-Lee که در CERN کار می کرد نوشته شد و سال بعد او برای شروع پروژه خود چراغ سبز دریافت کرد. در همان سال، 1990، او 3 فناوری اساسی را نوشت که هنوز هم استفاده می شود: HTML ، URL  و HTTP . خیلی زود، اولین افراد خارج از سرن توانستند به آن بپیوندند، و بقیه تاریخ است. امروزه تقریباً 40 درصد از جمعیت جهان به اینترنت دسترسی دارند.

کامپیوتر شخصی، دهه 1970

چرتکه که قدمت آن به 2700 سال قبل از میلاد برمی گردد ممکن است اولین رایانه باشد، اما واقعاً تأثیر زیادی بر ارتباطات ما نداشت. چیزی که نحوه ارتباط ما را تغییر داد رایانه شخصی است. به لطف اختراع ریزپردازنده ها در سال 1971 ، کامپیوترها بالاخره توانستند کوچکتر ساخته شوند. چند سال بعد، در سال 1976 اولین رایانه Apple I معرفی شد که از Altair قبلی پیشرفته تر بود و تنها یک سال پس از Apple II که یک نوآوری بزرگ با صفحه کلید مخصوص به خود و صفحه نمایش رنگی بود. از دهه 70، رایانه‌های شخصی بسیار پیشرفت کرده و تقریباً به یک ضرورت تبدیل شده‌اند.

گوشی هوشمند، 1992.

با شروع اولین تلفن های همراه در سال 1973 ، 2 دهه طول کشید تا اولین گوشی هوشمند در سال 1994 توسط IBM عرضه شود. یک ضربه فوری نبود، و هنوز هم جای زیادی برای پیشرفت داشت. در سال 2000، تلفن هوشمند یک پیچ و تاب نوآورانه پیدا کرد – توانایی اتصال به شبکه 3G. حتی این هم کافی نبود و هنوز سال ها طول کشید تا این ایده درخشان مطرح شود، که در نهایت در سال 2007 با عرضه اولین آیفون به لطف استیو جابز اتفاق افتاد. اکنون، سال‌ها و نوآوری‌های پس از آن، تقریباً به عنوان توسعه‌ای برای غلبه بر محدودیت‌هایمان به عنوان انسان عمل می‌کند.

رسانه های اجتماعی

رابطه عشق و نفرت ما با رسانه های اجتماعی در مقایسه با تأثیر غیرقابل انکار آن بر زندگی ما اهمیت کمتری دارد. بار دیگر، نوآوری‌های قبلی در ارتباطات، پله‌ای برای راه‌های نوآورانه دیگری در نحوه تعامل و برقراری ارتباط افراد بود. اعتقاد بر این است که تا سال 2021 حدود 3.1 میلیارد نفر کاربر رسانه های اجتماعی خواهند بود. محبوبیت روزافزون آن نه تنها ارتباط و اشتراک گذاری اطلاعات را بدون توجه به مسافت برای مردم آسان تر کرده است، بلکه نحوه تجارت مردم را نیز متحول کرده است.

همانطور که فناوری پیشرفت می کند، ارتباطات نیز پیشرفت خواهد کرد. ما راه‌های نوآورانه‌تری را برای نحوه اشتراک‌گذاری اطلاعات و تعامل با یکدیگر خواهیم دید. برخی از ایده ها که ممکن است اکنون بیش از حد علمی تخیلی و آینده نگر باشند ممکن است در چند سال آینده به واقعیت تبدیل شوند. شاید زندگی در واقعیت مجازی را شروع کنیم و آواتارهای خودمان را داشته باشیم و از طریق آنها تعامل کنیم. شاید تکنولوژی ذهن خوانی را توسعه دهیم و از طریق آن ارتباط برقرار کنیم. شاید بسیاری از موارد وجود دارد، اما یک چیز مسلم است – ارتباطات به لطف ایده های نوآورانه به تکامل خود ادامه می دهد و آنچه زمانی فانتزی به نظر می رسید به واقعیت تبدیل می شود.