ریسک یک ایده

چرا افراد نوآور در شرکت شما ممکن است بهترین ایده های خود را به اشتراک نگذارند؟

آلبرت انیشتین زمانی گفت: “اگر در ابتدا این ایده پوچ نباشد، پس هیچ امیدی به آن وجود ندارد.” چقدر درست. وقتی کسی ایده کاملاً جدیدی را ارائه می‌کند، تشخیص اینکه آیا ایده جدید درخشان است یا احمقانه، اغلب دشوار است – حتی برای شخصی که از ابتدا این ایده را داشت.

در نتیجه، نیاز به یک فرد شجاع است که یک ایده جدید واقعاً نوآورانه را به شرکت خود پیشنهاد دهد. پیامدهای درک شده می تواند شامل تمسخر، از دست دادن احترام از سوی مدیریت، از دست دادن ترفیعات آینده و موارد دیگر باشد.

البته این فقط افراد شجاع نیستند که ایده های درخشانی دارند. افراد خجالتی، افرادی که نسبت به شغل خود مطمئن نیستند، افراد جدیدی که با فرهنگ شرکتی آشنا نیستند و افرادی که دوست ندارند موج ایجاد کنند (که اکثریت ما را تشکیل می دهد) احتمالاً به جای اینکه عواقب آن را به خطر بیندازند، ایده های رادیکال را برای خود نگه می دارند. در نتیجه، اکثر سازمان ها ایده های درخشان با بازده بالقوه قابل توجه را از دست می دهند.

عواقب این امر بسیار زیاد است. طبق محاسبات ما، یک شرکت با 1000 نفر هر سال یک یا دو ایده انقلابی (یعنی: ایده هایی که تأثیر قابل توجهی بر گردش مالی دارند) از دست می دهد.

دو راه حل وجود دارد که هر دوی آنها باید در هر سازمانی که می خواهد پتانسیل نوآوری خود را به حداکثر برساند، اجرا شود:

  1. اطمینان حاصل کنید که محیطی از اعتماد در سازمان وجود دارد، به ویژه در مورد پیشنهادات ایده. اگر با هر ایده با احترام برخورد شود و حتی پیشنهاد دهندگان ایده های غیرعملی برای به اشتراک گذاشتن ایده های خود پاداش دریافت کنند. کارکنان در ارائه ایده ها به سازمان راحت تر خواهند بود، حتی ایده هایی که ممکن است پوچ به نظر برسند. چنین محیطی از اعتماد را نمی توان فورا ایجاد کرد. ایجاد و ترویج مکانیسم هایی که از محیط زیست حمایت می کنند زمان می برد. حتی در این صورت، اعتماد تنها با گذشت زمان به دست می آید.
  2. فرآیندی ایجاد کنید که به کارمند اجازه می‌دهد ایده‌های خود را به‌صورت ناشناس پیشنهاد کند، اما مکانیزمی را فراهم می‌کند که به کارمند اجازه می‌دهد در صورت اجرای ایده‌اش شناسایی شود.

تنها از این طریق است که کارکنان می توانند در ارائه ایده های بالقوه پوچ – اما همچنین بالقوه انقلابی – به سازمان خود احساس امنیت کنند.

اگر سیستم پیشنهاد ایده شما یک جعبه پیشنهاد قدیمی است، می توانید به سادگی کاغذ ایده همراه با رسید ارائه دهید. پیشنهاد دهندگان ناشناس می توانند رسید را نگه داشته و بعداً، پس از اجرای ایده، آن را نشان دهند.

نیازی به گفتن نیست، شرکت‌های مبتنی بر نوآوری باید محیطی از اعتماد را با ابزاری برای ارائه ایده‌های ناشناس به مدیریت ترکیب کنند.

ارائه ایده ناشناس یکی از بسیاری از ویژگی های سرویس مدیریت ایده سازمانی جنی ما است .

مدیریت محصول یک حرفه جسورانه و پرخطر است. برخی ممکن است آن را با قمار مقایسه کنند، اما به نظر من در مقایسه با سرمایه گذاری در یک سبد سهام مناسب تر است. با هر ایده ای که از طریق تلاش برای توسعه به وجود می آورید، زمان و منابع را برای چیزی سرمایه گذاری می کنید که شرط مطمئنی نیست. درست مانند سهام، سرمایه گذاری در ایده های شما همیشه به نتیجه نمی رسد. با هر ویژگی جدیدی که در محصول خود منتشر می کنید، عدم قطعیت زیادی وجود دارد. شما روی منابع تیم خود شرط بندی می کنید که یک ایده سودآور خواهد بود. که کاربران شما آن را دوست دارند، از آن استفاده می کنند و در نهایت از آن سود خواهید برد.

فکر کردن در مورد آن به این شکل به شما کمک می کند تا متوجه میزان زیادی از ریسکی شوید که در هر تصمیمی که در مورد اینکه چه چیزی بسازید وجود دارد. کاربران شما ممکن است خواهان ویژگی شما نباشند. آنها ممکن است نتوانند نحوه استفاده از آن را بفهمند. شاید شما هرگز نتوانید هر خطری را که یک ایده با آن مواجه است کشف و بررسی کنید، اما می توانید با رایج ترین خطرات هر ایده مقابله کنید و با انجام این کار، شانس موفقیت خود را به شدت افزایش دهید.

4 ریسک بزرگ

ریسک ارزش

اولین ریسکی که باید سعی کنید با آن مقابله کنید، ریسک ارزش است. این خطر این است که آیا مشتریان چیزی را که شما قصد ساختن آن را دارید بخرند یا کاربران استفاده از آن را انتخاب کنند. این سوال می پرسد که آیا این چیزی است که کاربران شما به آن نیاز دارند؟

فرض کنید در تیمی کار می کنید که یک فروشگاه تجارت الکترونیک ایجاد کرده است. شما به دقت داده‌های استفاده خود را زیر نظر گرفته‌اید و متوجه شده‌اید که به نظر می‌رسد تعداد زیادی کاربر هر ماه وارد سایت می‌شوند و محصولات مشابهی را خریداری می‌کنند. شما یک ایده دارید. این مشتریان ماه به ماه این محصولات را خریداری می کنند زیرا محصولات مصرفی هستند و مشتریان نیاز به تامین مجدد منابع خود دارند. این مشتریان ممکن است از یک سرویس اشتراک بهره مند شوند، جایی که به طور خودکار محصولات انتخابی خود را هر ماه دریافت می کنند.

چگونه می توانیم مطمئن باشیم که این کاربران از این سرویس استفاده خواهند کرد؟ مخاطره آمیزترین راه برای کشف این موضوع، ساختن این ویژگی و دیدن اینکه آیا کاربران از آن استفاده می کنند یا خیر است. این رویکرد مستلزم سرمایه گذاری کامل در ایده است. یک گزینه بهتر آزمایش این ایده است. می‌توانید این ایده را به مشتریان اصلی مرجع، مشتریانی که می‌دانید امروز در حال سفارش مجدد محصولات هستند، ببرید و نظر آنها را دریافت کنید. اگر می‌خواهید حجم نمونه بزرگ‌تری داشته باشید، می‌توانید به سرعت یک دکمه «اشتراک» را در سبد خرید خود قرار دهید که به صفحه‌ای با عنوان «خدمات اشتراک به زودی عرضه می‌شود» منتهی می‌شود، سپس کلیک‌های آن دکمه را کنترل کنید. می‌توانید یک عملیات از نوع Wizard-of-Oz راه‌اندازی کنید که در آن کاربران می‌توانند مشترک شوند و یکی از کارکنان سفارش مجدد آنها را مدیریت کند، گویی که سیستم وظایف را انجام می‌دهد. همه اینها گزینه کم تلاشی را برای آزمایش ایده شما قبل از تعهد جدی به منابع فراهم می کند.

ریسک قابلیت استفاده

خطر بعدی که باید سعی کنید با آن مقابله کنید، خطر قابلیت استفاده است. این خطر این است که آیا کاربران شما می توانند نحوه استفاده از راه حل را بفهمند. آیا مسیرهای کلیک برای کاربر عادی منطقی است؟ آیا فراخوانی برای اقدام شما برای اقداماتی که از کاربر می‌خواهید انجام دهد منطقی است؟

این می تواند یک خطر چالش برانگیز برای آزمایش در مقیاس باشد. در مثال ما، شما سعی می‌کنید تشخیص دهید که آیا جریان کاری که می‌خواهید پیاده‌سازی کنید، برای اینکه به کاربران اجازه ثبت‌نام و مدیریت اشتراک‌هایشان را بدهید، برای آنها منطقی است یا خیر. آیا آنها قادر خواهند بود در این فرآیند حرکت کنند؟ بهترین راه برای آزمایش این، ساختن یک نمونه اولیه با وفاداری پایین در ابزاری مانند Adobe XD، Balsamiq یا Figma است. این نباید خیلی طول بکشد. شما سعی نمی‌کنید کپی دقیقی از این تجربه بسازید، فقط یک فکس به اندازه کافی نزدیک است که بتوانید از کسی بخواهید روی آن کلیک کند و تأیید کند که با توجه به نشانه‌های UX ارائه شده، متوجه می‌شود که این فرآیند چگونه کار می‌کند. هنگامی که این ماکت ایجاد شد، می‌توانید آن را به چند مشتری مرجع نشان دهید تا در صورت قابل درک بودن تجربه، در مورد آن بازخورد دریافت کنید.

ریسک امکان سنجی

پس از ارزیابی ریسک ارزش و ریسک استفاده، باید ایده روشنی از آنچه واقعاً به دنبال ساخت آن هستید داشته باشید. در این مرحله، زمان پرداختن به سومین ریسک از چهار ریسک بزرگ، یعنی ریسک امکان‌سنجی فرا رسیده است. این خطر این است که آیا مهندسان شما قادر خواهند بود آنچه را که به دنبال پیاده سازی آن هستید در بازه زمانی مشخص، با ترکیب مهارت های تیم و در محدوده محدودیت های فناوری مورد استفاده، بسازند.

این معمولا یکی از ساده ترین خطرات برای رسیدگی است. شما باید روزانه با مهندسان خود صحبت کنید و اگر کار خود را به درستی انجام می دهید، آنها معمولاً در کار کشف درگیر هستند. در مثال ما، شما به دنبال این هستید که ببینید آیا مهندسان قادر خواهند بود یک سرویس اشتراک در پلتفرم شما ایجاد کنند. پرداختن به این خطر می تواند، و معمولاً، به آسانی گفتگو با مهندسان برای تعیین امکان پذیر بودن ایده باشد. برای مفاهیم چالش برانگیزتر، ممکن است لازم باشد قبل از اینکه بتوانند پاسخی ارائه کنند، به گذشته برگردند و کمی تحقیق کنند. معمولاً آنها می توانند به سرعت پاسخ شما را بدهند.

ریسک دوام کسب و کار

آخرین خطری که باید با آن مقابله کرد، ریسک دوام کسب و کار است. این خطر این است که آیا ایده شما برای همه حوزه‌های مختلف کسب‌وکار شما نیز کار می‌کند. پرداختن به این ریسک تضمین می‌کند که راه‌حلی که به دنبال پیاده‌سازی آن هستید، در صلاحیت‌های اصلی کسب‌وکار شما قرار می‌گیرد و کل شرکت می‌تواند آن را در بهترین سطح در کلاس ارائه دهد.

پرداختن به این خطر مستلزم اجتماعی کردن ایده شما در سراسر شرکت است. شما باید اطمینان حاصل کنید که هر ذینفع داخلی کلیدی از ایده آگاه شده و قادر به بیان نگرانی های خود است. در مثال ما، شما به دنبال اطمینان از این هستید که تیم حسابداری شما می‌تواند تراکنش‌های مکرر کارت را بدون اقدام مستقیم کاربر انجام دهد. برای اطمینان از اینکه هیچ بخشی از فرآیند خارج از قوانین قابل اجرا نیست، باید با تیم حقوقی بررسی کنید. باید بازاریابی را به‌روزرسانی کنید تا مطمئن شوید که آنها می‌توانند کمپین‌های تبلیغاتی را در زمان انتشار با هم دریافت کنند. هر بخش از کسب و کار نیازهای منحصر به فرد خود را دارد که باید به آنها رسیدگی شود. شما باید مطمئن شوید که با همه این گروه‌های کلیدی روابط برقرار کرده‌اید و ایده‌تان را به وضوح بیان می‌کنید تا اطمینان حاصل کنید که تمام ریسک‌های دوام کسب‌وکار برطرف شده‌اند.

دستکش خطرات

از این چهار خطر به عنوان یک دستکش برای اجرای ایده های خود استفاده کنید. پروژه‌ها، ایده‌ها، ویژگی‌ها، ابتکارات – همه آنها ریسک دارند. هر چیزی که تصمیم می گیرید به عنوان تیم محصول بسازید، ریسک دارد. شما روی منابع تیم خود شرط بندی می کنید که یک ایده سودآور خواهد بود. کشف هر خطری که ایده شما ممکن است با آن روبرو شود دشوار است، اما اگر با پرداختن به چهار خطر بزرگی که هر ایده با آن مواجه است شروع کنید، شروع خوبی دارید

چه چیزی یک ایده را مخاطره آمیز می کند؟ روابط بین ادراک از ایده تازگی، سودمندی و ریسک

خلاصه

افراد و سازمان ها اغلب ایده های خلاقانه را به عنوان یک هدف مطلوب تبلیغ می کنند، اما ایده های خلاق اغلب رد می شوند. محققان خلاقیت اغلب پیشنهاد می‌کنند که ایده‌های خلاقانه رد می‌شوند، زیرا به دلیل تازگی یا اصالت ذاتی‌شان، ریسک‌پذیرتر تلقی می‌شوند. اگرچه این فرض رایج است، اما ما از هیچ تحقیق تجربی که مستقیماً روابط بین ادراکات تازگی و ریسک را بررسی می کند، بی اطلاع هستیم. ما یک آزمون تجربی از این فرض را در دو مطالعه ارائه می‌کنیم که در آن شرکت‌کنندگان جدید بودن، مفید بودن و خطرپذیر بودن ایده‌ها را ارزیابی می‌کنند. در هر دو مطالعه، ما از این ایده حمایت می کنیم که سودمندی، به جای تازگی، قوی ترین رابطه را با ادراک ریسک دارد. ما همچنین شواهدی پیدا کردیم مبنی بر اینکه تازگی و سودمندی برای پیش‌بینی ادراک ریسک با هم تعامل دارند. علاوه بر این، در مطالعه 2 متوجه می شویم که سودمندی قوی ترین رابطه را با تمایل به سرمایه گذاری و خرید یک محصول دارد. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که سوگیری در برابر خلاقیت ممکن است ناشی از سودمندی درک شده یک ایده باشد، نه جدید بودن آن، به طوری که ایده‌هایی با سودمندی پایین‌تر به عنوان ریسک‌پذیر تلقی شوند.

خلاقیت و نوآوری به طور گسترده ای برای سازگاری و رشد در افراد، سازمان ها و جامعه به طور گسترده تر مورد استقبال قرار می گیرد (پری اسمیت و شالی،  2014 ؛ ریتزشل، نیستاد، و استروبه،  2010 ؛ استرنبرگ و لوبارت،  1996 ). محققان خلاقیت به توافق گسترده‌ای رسیده‌اند که ایده‌های خلاق به عنوان ایده‌هایی تعریف می‌شوند که هم جدید (یعنی منحصر به فرد و متفاوت) و هم مفید (یعنی عملی و کاربردی) هستند. علیرغم جذابیت عمومی خلاقیت، زمانی که نوبت به انتخاب و اجرای ایده‌ها می‌رسد، مردم اغلب خلاقانه‌ترین ایده‌ها را رد می‌کنند – پارادوکسی که به آن “سوگیری در برابر خلاقیت” گفته می‌شود (بلیر و مامفورد،  2007 ؛ لیکوانان، دیلی و مامفورد،  2007 ، مولر، ملوانی، و گونکالو،  2012 ). مقصر این سوگیری اغلب به عنوان عدم قطعیت یا خطر درک شده ایده های خلاق ذکر می شود که برای تصمیم گیرندگان بیزار است (Whitson & Galinsky,  2008 ). تصمیم گیرندگانی که به طور ضمنی مایلند از ناراحتی ناشی از دنبال کردن یک ایده مخاطره آمیز اجتناب کنند، بنابراین اغلب ایده هایی را انتخاب می کنند که خلاقیت کمتری دارند.تحقیقات گذشته اغلب به طور ضمنی یا صریح فرض می‌کند که جدید بودن ایده‌ها به جای سودمندی، ریسک درک ایده‌های خلاقانه را هدایت می‌کند. به عنوان مثال، دی بویزونژ، ریتر، دی بروین، تر هورست، و میلدیک ( 2017 ) خاطرنشان کردند که “… ایده های اصلی با ریسک مرتبط هستند، که باعث می شود مردم ایده های جریان اصلی را به قیمت ایده های خلاق ترجیح دهند” (ص. 175). واتس، استیل، مدیروس و مامفورد ( 2019 ) با بیان احساسات مشابهی پیشنهاد کردند که «یکی از راه‌هایی که جوهای مشارکتی برای ارتقای خلاقیت تئوریزه می‌شوند، تأمین امنیت روانی مورد نیاز برای کشف ایده‌های اصلی‌تر است، ایده‌هایی که تمایل دارند به عنوان تلقی شوند. خطر بالا» (ص 4-5). همانطور که در این نقل قول ها مشخص شد، انتظار می رود که ایده های اصلی (یعنی بدیع) به عنوان مخاطره آمیزتر و در نتیجه بدتر تلقی شوند. با این حال، طبق دانش ما، این مفهوم هنوز به صورت تجربی مورد آزمایش قرار نگرفته است.

پژوهش حاضر یک آزمون تجربی از چگونگی ارتباط ادراک از تازگی و سودمندی با ادراک ریسک ارائه می کند. برخلاف مفروضات قبلی، در دو مطالعه شواهدی پیدا کردیم که نشان می‌دهد سودمندی به جای تازگی ، قوی‌تر با درک ریسک مرتبط است. به طور خاص، سودمندی کم با ادراک ریسک بالاتر مرتبط است. این یافته پیامدهای مهمی برای درک ما از نحوه درک ایده‌های خلاقانه دارد و این فرض را که تازگی، محرک ریسک‌پذیری ایده‌های خلاقانه است، مورد تردید قرار می‌دهد. اگر سودمندی، به جای تازگی، محرک ادراک از ریسک باشد، ممکن است که سوگیری علیه خلاقیت بیشتر از سودمندی درک پایین برخی از ایده‌های خلاقانه ناشی شود تا تازگی درک شده بالا. در نتیجه، محققان و قهرمانان ایده ممکن است برای بهبود انتخاب ایده خلاق، نیاز به تمرکز بر سودمندی به جای تعصب در برابر تازگی داشته باشند.

خلاقیت، ارزیابی ایده، و انتخاب ایده

خلاقیت معمولاً به عنوان یک پیامد جدید و مفید تعریف می شود (Amabile،  1983 ). تازگی برای «جوهر» خلاقیت در نظر گرفته می‌شود، زیرا میزان اصالت یا فاصله گرفتن یک ایده از وضعیت موجود را نشان می‌دهد. با این حال، سودمندی (یعنی کیفیت، سودمندی، عملی بودن)، برای جلوگیری از شبه خلاقیت یا شبه خلاقیت در جایی که تازگی وجود دارد، اما این ایده با محدودیت‌های یک مشکل مطابقت ندارد یا از واقعیت جدا شده است، نیز مهم است (کرپلی و کراپلی،  2010 ). نکته مهم این است که تازگی و سودمندی به عنوان ابعاد قابل تفکیک خلاقیت در نظر گرفته می‌شوند که نشان می‌دهد ایده‌ها ممکن است در هر دو بعد بالا یا پایین باشند و تصور یک ایده به عنوان بدیع ممکن است منجر به درک ایده به عنوان مفید نشود و بالعکس.

در طول فرآیند خلاق، ایده‌های زیادی تولید می‌شوند، اما تعداد کمی از آنها اجرا می‌شوند، بسیار کمتر با موفقیت اجرا می‌شوند (Sharma,  1999 ؛ Zhou, Wang, Bavato, Tasselli, & Wu,  2019 ). چنین پدیده ای نشان می دهد که تولید ایده کافی نیست – مردم همچنین باید ایده های خلاقانه را انتخاب کنند. در نتیجه، محققان به طور فزاینده ای به فرآیندهای چرخه دیرهنگام مانند ارزیابی و انتخاب ایده علاقه مند هستند (Byrne, Shipman, & Mumford,  2010 ؛ Zhou et al.,  2019 ). چنین فرآیندهایی پس از تولید ایده اتفاق می‌افتند و به عنوان دروازه‌بانی برای تعیین اینکه کدام ایده‌ها در مقابل رد شدن اجرا می‌شوند، عمل می‌کنند. در طول ارزیابی ایده، یک ایده یا مجموعه ای از ایده ها بر اساس مجموعه ای از معیارهای ضمنی و/یا صریح (به عنوان مثال، تازگی و سودمندی) مورد قضاوت قرار می گیرد (آمابیل،  1996 ؛ مامفورد، لونرگان، و اسکات،  2002 ). بسته به اینکه ایده ها چقدر معیارها را برآورده می کنند، می توان آنها را انتخاب کرد، رد کرد یا تجدید نظر کرد (Mumford et al.,  2002 ). بنابراین، برای اینکه یک ایده تأثیر بگذارد، باید به طور مطلوب ارزیابی و انتخاب شود.

تحقیقات قبلی نشان داده است که افراد می توانند ایده های خود (ارزیابی ایده درونی یا درون فردی) و دیگران (ارزیابی ایده خارجی یا بین فردی) را به طور دقیق ارزیابی کنند (رانکو و اسمیت،  1992 ؛ رانکو و وگا،  1990 ) و ارزیابی ایده می تواند از طریق بهبود یابد. آموزش (باسادور، رانکو، و وگا،  2000 ؛ رانکو و بسادور،  1993 ). در عین حال، محققان دریافته‌اند که مردم اغلب ایده‌های بسیار جدید را به نفع ایده‌هایی که مرسوم‌تر هستند رد می‌کنند (Blair & Mumford,  2007 ; Licuanan et al.,  2007 ; Mueller et al.,  2012 ) – پدیده‌ای که وجود داشته است. “سوگیری علیه خلاقیت” نامیده می شود (لی، چانگ، و چوی،  2017 ؛ مولر و همکاران،  2012 ؛ ژو، ریتر، مولر، و دایکسترهویس،  2017 ).

تعصب در برابر خلاقیت و خطر

مولر و همکاران ( 2012 ) این فرضیه را مطرح کرد که اگرچه مردم ایده خلاقیت را دوست دارند، اما وقتی با ایده های خلاقانه مواجه می شوند، از یک سوگیری ضمنی علیه آن رنج می برند. آنها پیشنهاد کردند که این تعصب به دو دلیل ایجاد می شود. اول، تعریف خلاقیت ممکن است احساس تنش ذهنی ایجاد کند، زیرا به نظر می رسد تازگی و مفید بودن رابطه معکوس دارند. بنابراین، ایده‌ای که در هر دو مورد بالا است، ممکن است به‌عنوان ضد شهود تلقی شود و شرکت‌کنندگان ممکن است به جای آن بر تازگی یا مفید بودن تأکید کنند. دوم، آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که ایده‌های بسیار بدیع، عدم اطمینان را ایجاد می‌کنند، زیرا آشنا نیستند. با یک ایده آشنا، اطلاعاتی که به صراحت بیان نشده است می تواند توسط شرکت کننده از تجربه و دانش قبلی پر شود. اما اگر ایده ای ناآشنا باشد، این اطلاعات را نمی توان پر کرد و ایده مبهم باقی می ماند.

تحقیقات گذشته پشتیبانی از رابطه بین تازگی و عدم قطعیت را پیدا کرده است. به عنوان مثال، هانتر، بلوکر، گوتوورث و آلن ( 2023 ) با استفاده از دستکاری های اصالت ایده دریافتند که عدم قطعیت رابطه بین اصالت ایده دستکاری شده و سرمایه گذاری در یک ایده را واسطه می کند (هانتر و همکاران،  2023 ). نکته مهم، هانتر و همکارانش همچنین خاطرنشان می کنند که احتمالاً رابطه پیچیده تری بین عدم قطعیت و ابعاد خلاقیت ایده وجود دارد. در واقع، اگرچه اصالت ایده دستکاری شده به طور مثبت با عدم قطعیت همبستگی دارد، نویسندگان همچنین دریافتند که کیفیت محصول دستکاری شده با عدم قطعیت در اندازه مشابه رابطه منفی دارد. علاوه بر این، محققان یک تعامل سه طرفه بین اصالت محصول دستکاری شده، کیفیت محصول و کیفیت زیر و بم پیدا کردند، به طوری که عدم اطمینان زمانی که اصالت محصول بالا است و کیفیت و کیفیت محصول پایین است، بالاترین میزان را دارد. در مجموع، این نتایج نشان می دهد که تحقیقات بیشتری برای درک روابط پیچیده بین تازگی، سودمندی و سوگیری علیه خلاقیت مورد نیاز است.

ایده ریسک ارتباط نزدیکی با عدم قطعیت و ابهام دارد، به طوری که این سه اغلب به جای یکدیگر در تعاریف خود یا هنگام بحث درباره نقش تازگی در سوگیری علیه خلاقیت به کار می روند. محققان اغلب به طور ضمنی یا صریحاً بیان کرده اند که ایده های بدیع رد می شوند زیرا ذاتاً مخاطره آمیز هستند. به عنوان مثال، شارما ( 1999 ) خاطرنشان کرد که در سازمان‌ها، ایده‌های زیادی تولید می‌شوند، اما تعداد کمی از آنها به مرحله اجرا می‌رسند، به طور بالقوه به این دلیل که افراد پیامدهای منفی و مشکلاتی را که در اجرای ایده‌ها به دلیل ریسک ناشی از ایده‌های جدید ایجاد می‌شود، در نظر می‌گیرند. Dewett ( 2006 ) به طور مشابه پیشنهاد کرد که توسعه و بحث درباره ایده های جدید مخاطره آمیز است زیرا آنها نشان دهنده اختلال در روال ها، روابط، تعادل قدرت و امنیت شغلی هستند. بلر و مامفورد ( 2007 ) در مطالعه خود در مورد ارزیابی ایده خلاق دریافتند که افراد به طور بالقوه ایده های خاصی را رد می کنند زیرا “افراد از خطر اجتناب می کنند، که منجر به رد ایده های مخاطره آمیز و اصلی می شود که به دلیل ابهام آنها خطر و عدم اطمینان را به دنبال دارد. ” (ص 217). اخیراً، de Buisonje و همکاران. ( 2017 ) احساسات مشابهی را به اشتراک گذاشت که نشان می‌دهد ایده‌های اصلی با ریسک مرتبط هستند، و در نتیجه ترجیح دادن ایده‌های کمتر اصلی و واتس و همکاران. ( 2019 ) بر اهمیت ایمنی روانشناختی برای کاوش ایده های اصلی که تمایل دارند به عنوان پرخطر تلقی شوند، تأکید کرد. به همین ترتیب، هانتر و همکاران. ( 2023 ) پیشنهاد کردند که اصالت یک ایده خلاق یک تناقض ایجاد می کند زیرا ممکن است آن را هم جذاب و هم خطرناک تلقی کند و نگوین و هانتر ( 2021 ) پیشنهاد کردند که «پس پتانسیل ایده های مفید می تواند با ویژگی های بدیع مبهم شود. که باعث می شود یک ایده خطرناک تر به نظر برسد» (ص 276). مشترک مثال‌های بالا، نه تنها این ایده است که ایده‌های خلاق ریسک‌پذیر هستند، بلکه به‌طور خاص ریسک بیشترین ارتباط را با تازگی ایده‌های خلاق دارد. علیرغم فراوانی استناد به این فرض، طبق دانش ما، از نظر تجربی آزمایش نشده باقی مانده است.

تحقیق فعلی

هدف پژوهش حاضر بررسی تجربی روابط بین ادراک ریسک، تازگی و سودمندی است. از آنجایی که رابطه بین خطر و تازگی اغلب به عنوان دلیل رد ایده های خلاق ذکر می شود، مهم است که این فرض را به صورت تجربی آزمایش کنیم و درک خود را از ادراکات عمومی از ایده های خلاق بیشتر کنیم. برای این منظور، ما دو مطالعه انجام دادیم که در آن شرکت‌کنندگان با ارائه رتبه‌بندی ایده‌های تولید شده توسط دیگران که بر اساس ابعاد تازگی و سودمندی متفاوت بودند، در ارزیابی ایده‌های بیرونی/بین‌فردی شرکت کردند.

در هر دو مطالعه، ایده‌ها به‌عنوان محصولات جدیدی مطرح شدند که شرکت‌کنندگان برای افزایش واقع‌گرایی مطالعه، سرمایه‌گذاری روی آن‌ها را در نظر داشتند. در مطالعه اول، شرکت‌کنندگان به تازگی، سودمندی و مخاطره‌آمیز بودن مجموعه‌ای از ایده‌های خلاقانه رتبه‌بندی کردند و به یک سوال باز درباره اینکه چه چیزی بر ادراک آن‌ها از ریسک‌پذیری ایده‌ها تأثیر داشت، پاسخ دادند. در مطالعه دوم، ما یافته‌های خود را با استفاده از معیارهای قوی‌تر از تازگی، سودمندی و ادراک ریسک و با درخواست از شرکت‌کنندگان برای ارزیابی میزان سرمایه‌گذاری در ایده یا خرید محصول، تکرار و گسترش دادیم و به ما امکان می‌دهد ارزیابی کنیم. چگونه رتبه بندی تازگی، سودمندی و خطرپذیری با نیات رفتاری نسبت به ایده ها مرتبط است.

روش مطالعه 1

شركت كنندگان

شرکت کنندگان برای مطالعه 1 از طریق CloudResearch استخدام شدند (لیتمن، رابینسون، و آبربوک،  2017 ). همه شرکت‌کنندگانی که مطالعه را تکمیل کردند، 1 دلار برای یک کار 10 دقیقه‌ای دریافت کردند. شرکت‌کنندگان باید 18 سال یا بیشتر داشته باشند و از نظر تسلط به زبان انگلیسی با استفاده از یک کار مترادف 4 موردی (مثلاً «بهترین مترادف (کلمات با معنای مشابه) را برای «مرتب» انتخاب کنید) و با استفاده از ReCAPTCHA غربالگری شدند. نمونه نهایی 260 شرکت‌کننده پس از حذف 33 شرکت‌کننده به دلیل تلاش مجدد در نظرسنجی پس از شکست غربال‌گرها، 132 شرکت‌کننده به دلیل صرف کمتر از دو ثانیه در هر مورد روی وظایف کانونی، دو نفر به دلیل شناسایی به عنوان یک ربات بالقوه حذف شدند. تعداد کلیک ها، و شش کلیک به دلیل عدم درک تکلیف بر اساس پاسخ به سؤالات باز حذف شدند (به عنوان مثال، “لطفاً به طور خلاصه، به قول خودتان، هدف کار را توضیح دهید”). این معیارهای غربالگری به طور پیشینی بر اساس بهترین شیوه های فعلی انتخاب شدند (کوران،  2016 ؛ هوانگ، کوران، کینی، پوپوسکی، و دشون،  2012 ؛ زیکار و کیث،  2023 ). نمونه نهایی به طور مساوی بر اساس جنسیت تقسیم شد (50 درصد زن بودند)، اکثریت سفیدپوست (74 درصد؛ 7 درصد آسیایی یا جزایر اقیانوس آرام؛ 6 درصد سیاه پوست) و دارای طیف وسیعی از سنین (19 تا 75 سال؛ M  = 41، SD  = 12).

طراحی و رویه

این مطالعه از یک طرح همبستگی برای بررسی روابط بین رتبه‌بندی شرکت‌کنندگان از تازگی، سودمندی و ریسک درک شده استفاده کرد. شرکت کنندگان 15 ایده خلاقانه را در یکی از این سه دسته رتبه بندی کردند: لباس، غذا، یا فناوری (به بخش توسعه مواد مراجعه کنید ). هر شرکت‌کننده به‌طور تصادفی تنها به ایده‌ها در یکی از سه دسته رتبه‌بندی شد. ما از چند دسته بر اساس پیشنهادات قبلی که ارزیابی خلاقیت ممکن است تحت تأثیر دامنه باشد، نمونه برداری کردیم (ژو و همکاران،  2019 ). قبل از تکمیل تکلیف رتبه‌بندی آیتم‌ها، دستورالعمل‌های زیر برای تعریف کار و ساختارهای کانونی به شرکت‌کنندگان ارائه شد: «برای این کار، تصور کنید که می‌خواهید پول خود را در یک ایده برای یک محصول یا خدمات جدید سرمایه‌گذاری کنید و می‌خواهید قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه کدام ایده سرمایه گذاری کنید، هر یک از 15 ایده ممکن چقدر بدیع، مفید و پرخطر هستند. تازگی: جدید، اصلی، قبلا انجام نشده است. سودمندی: عملی، مفید، سودمند. ریسک پذیری: درجه ای که احتمال دارد این ایده منجر به شکست و/یا ضرر مالی شود. از شرکت کنندگان به طور خاص خواسته شد تصور کنند که در نظر دارند پول خود را برای افزایش واقع گرایی مطالعه سرمایه گذاری کنند.

سپس هر یک از شرکت‌کنندگان رتبه‌بندی‌های تازگی، سودمندی و ریسک را برای مجموعه آیتم‌های خود در صفحات جداگانه تکمیل کردند. ترتیب این صفحات به طور تصادفی در بین شرکت کنندگان، و همچنین ترتیب ایده های فردی، تصادفی شد. تعاریف ساختار کانونی در صفحات رتبه‌بندی مربوطه تکرار شد و در مقیاس 5 درجه‌ای (1 =  اصلاً جدید/مفید/خطرناک تا 5 =  خیلی بدیع/مفید/خطرناک ) رتبه‌بندی شد. در بخش پایانی، از شرکت‌کنندگان پرسیده شد که هنگام رتبه‌بندی ریسک‌پذیری یک آیتم، تلاشی که برای رتبه‌بندی اقلام انجام می‌دهند و سؤالات جمعیت‌شناختی چه چیزی را در نظر می‌گیرند.

توسعه مواد

برای توسعه 45 مورد مورد استفاده در مطالعه (به پیوست  A مراجعه کنید ؛ 15 مورد از هر یک از سه دسته) تیم تحقیقاتی مجموعه بزرگی از موارد را تولید و ارزیابی کرد. ابتدا، ایده‌هایی که محصولات یا خدمات جدید بالقوه را نشان می‌دهند توسط تیم تحقیقاتی تولید شد. برای گسترش بیشتر مجموعه ایده‌ها، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی به کلاس لیسانس خود همان درخواست را داد و از آنها خواست که ایده‌های خلاقانه را به عنوان بخشی از تمرین کلاسی تولید کنند. سپس همه ایده‌ها در فهرستی ترکیب شدند، که از آن موارد تکراری حذف یا ترکیب شدند و ایده‌ها برای طولانی‌تر شدن و وضوح بازنویسی شدند و در مجموع 206 ایده به دست آمد. سپس دو نفر از نویسندگان به طور مستقل ایده‌ها را در دسته‌های کلی (مثلاً فناوری، مواد غذایی) طبقه‌بندی کردند، قبل از اینکه برای بحث در مورد طبقه‌بندی‌ها و مغایرت‌هایشان ملاقات کنند. همانطور که می‌خواستیم زمینه مقایسه کافی برای رتبه‌بندی‌ها فراهم کنیم، دسته‌هایی با کمتر از 15 مورد از بررسی حذف شدند و در نتیجه پنج دسته ایده (فناوری، پوشاک، غذا، حمل‌ونقل و خانه) ایجاد شد. سپس ایده های درون این دسته ها بر اساس ابعاد تازگی و سودمندی با استفاده از تکنیک ارزیابی توافقی رتبه بندی شدند (Amabile،  1982 ). حداقل سه نفر از نویسندگان هر ایده از نظر تازگی و مفید بودن رتبه بندی شدند. سپس نویسندگان گرد هم آمدند تا در مورد اختلاف نظرها بحث کنند و برای هر ایده به یک امتیاز نهایی اجماع برسند. برای کاهش تعداد دسته‌ها و در نتیجه تعداد کل ایده‌ها، دو دسته با کمترین تنوع در تازگی و سودمندی و کمترین توافق بین ارزیاب‌ها (یعنی حمل‌ونقل و خانه) حذف شدند. آیتم‌های جداگانه‌ای که توسط نویسندگان در طول رتبه‌بندی‌ها گیج‌کننده یا متفاوت تفسیر می‌شدند نیز حذف شدند، که منجر به 15 مورد برای هر یک از سه دسته نهایی با طیفی از رتبه‌بندی‌ها در مورد تازگی و مفید بودن شد.

کدگذاری کیفی

پس از تکمیل رتبه‌بندی، از شرکت‌کنندگان در یک سوال باز خواسته شد تا توضیحی درباره نحوه تعیین رتبه‌بندی ریسک‌پذیری خود و عواملی که در نظر گرفته‌اند ارائه دهند. دو نفر از نویسندگان این پاسخ های کیفی را با استفاده از تحلیل موضوعی کدگذاری کردند (براون و کلارک،  2006 ؛ فینفگلد-کانت،  2014 ). هر دو کدگذار با بررسی همه پاسخ‌ها و گروه‌بندی آن‌ها در موضوعات کلی (مانند امکان‌سنجی، نگرانی مالی) شروع کردند. به طور کلی، کدگذاران 90 درصد توافق در همپوشانی دسته داشتند. بحث اجماع به تعیین مقولات موضوعی نهایی و کاهش اختلافات تعریف دسته کمک کرد. در ادامه، ارزیاب‌ها دور دوم کدگذاری را با تمام موارد با استفاده از مضامین نهایی انجام دادند.

تجزیه و تحلیل می کند

به‌جای میانگین‌گیری در بین مواردی که در تئوری برای پوشش دادن دامنه رتبه‌بندی‌های تازگی، سودمندی و ریسک در نظر گرفته شده بودند تا شرکت‌کننده را به واحد کانونی تجزیه و تحلیل تبدیل کنند، داده‌های رتبه‌بندی از فرم گسترده به فرم طولانی تبدیل شدند. این تغییر به ایده‌ها اجازه داد تا به جای شرکت‌کنندگان، واحد مرکزی تحلیل باشند، زیرا سؤال تحقیق به روابط بین رتبه‌بندی‌ها در سطح ایده مربوط می‌شود. این منجر به حجم نمونه 1305، 1230، 1350 (شرکت‌کنندگان بار ایده‌ها) به ترتیب برای دسته‌های لباس، غذا و فناوری شد. ما از این داده‌ها برای بررسی همبستگی‌های دو متغیره بین متغیرهای رتبه‌بندی‌شده، انجام یک تحلیل رگرسیون، و انجام یک تحلیل برتری برای تعیین سهم نسبی که تازگی و سودمندی در ادراک ریسک می‌کند، استفاده کردیم.

قبل از انتقال داده‌ها، اعتبار بین‌سنجی رتبه‌بندی شرکت‌کنندگانمان از تازگی، سودمندی و ریسک را در سه دسته بررسی کردیم. قابلیت اطمینان بین ارزیاب در هر سه دسته با ICC(2) از 0.68 تا 0.85 قابل قبول بود. قابل‌توجه، ICC (2) در رده غذا برای رتبه‌بندی تازگی و مفید بودن پایین‌تر بود، احتمالاً به دلیل تفاوت در اولویت شرکت‌کنندگان.

نتایج و بحث مطالعه 1

همبستگی های دو متغیره

همبستگی های دو متغیره و آمار توصیفی برای رتبه بندی تازگی، سودمندی و ریسک در جدول 1 آمده است  . در سه حوزه (پوشاک، غذا و فناوری)، ما همبستگی مثبتی بین رتبه‌بندی تازگی و ریسک ( r  = 0.34 تا 0.40، p  <.01) و همبستگی منفی بین سودمندی و رتبه‌بندی ریسک ( r  = -.29) مشاهده کردیم. به -.50، p  <.01). در مقوله‌های لباس و فناوری، سودمندی بیشتر با ریسک مرتبط بود تا تازگی ( Z  = 23.89 و Z  = 21.40، P  <.05). با این حال، در دسته مواد غذایی، تازگی با خطر بیشتر از سودمندی مرتبط بود ( Z  = 16.84، P  <.05). اگرچه تمرکز مطالعه حاضر نیست، تازگی و مفید بودن نیز در حوزه‌های لباس ( r  = -.18، p  <0.01) و فناوری ( r  = -.14، p  <.01) همبستگی منفی داشتند، اما وجود نداشت. به طور قابل توجهی در حوزه مواد غذایی ( r  = 0.03) در ارتباط است.

جدول 1. همبستگی های دو متغیره و آمار توصیفی برای تازگی، سودمندی و ریسک
م SD 1 2
تن پوش
1. تازگی 3.10 1.39
2. مفید بودن 3.01 1.39 −.18 **
3. ریسک 2.79 1.39 .40 ** −.50 **
غذا
1. تازگی 3.06 1.39
2. مفید بودن 2.86 1.51 0.03
3. ریسک 2.59 1.35 .34 ** −.29 **
فن آوری
1. تازگی 2.75 1.38
2. مفید بودن 3.04 1.33 −.14 **
3. ریسک 2.45 1.30 .36 ** −.44 **
  • توجه داشته باشید . N  = 1305 برای لباس; N  = 1230 برای غذا؛ N  = 1350 برای فناوری؛ M  = میانگین SD  = انحراف استاندارد.
  • ** p  <.01.

تجزیه و تحلیل رگرسیون

در مرحله بعد، رتبه‌بندی ریسک را در رتبه‌بندی جدید بودن و سودمندی برای هر یک از سه حوزه کاهش دادیم (جدول  2 را ببینید ). برای دسته لباس، تازگی و سودمندی 35 درصد از واریانس رتبه بندی ریسک را به خود اختصاص داده است ( R2 =  0.35، F (2، 1302) = 344.18، p  <.001). هر دو تازگی (β = 0.32) و سودمندی (β = -.44) پیش بینی کننده قابل توجهی از خطر بودند. برای دسته غذا، تازگی و سودمندی 21 درصد از واریانس رتبه بندی خطر را به خود اختصاص داده است ( R2  = 0.21، F ( 2، 1227) = 160.10، p  <.001). هر دو تازگی (β = 0.34) و سودمندی (β = -.27) پیش بینی کننده قابل توجهی از خطر بودند. برای دسته فناوری، تازگی و سودمندی 28 درصد از واریانس رتبه‌بندی ریسک را به خود اختصاص داده است ( R2 =  0.28, F (2, 1347) = 265.05, p  <.001. هم تازگی (β = 0.29) و هم سودمندی ( β = -.38) پیش بینی کننده قابل توجهی از خطر بودند.

جدول 2. مطالعه 1 نتایج رگرسیون خطی سلسله مراتبی برای تازگی و سودمندی پیش بینی خطر
پیشگو تن پوش غذا
ب 95% CI β مناسب ب 95% CI β مناسب
مدل 1
بین المللی 3.13 *** 2.91، 3.35 2.32 *** 2.12، 2.53
تازگی .32 *** 0.27، 0.36 .32 .34 *** 0.29، 0.39 .35
مفید بودن −.44 *** −.49، −.40 −.44 −.27 *** −.32، −.23 −.30
R 2  = 0.35 *** R 2  = 0.21 ***
مدل 2
بین المللی 2.69 *** 2.31، 3.06 1.85 1.52، 2.19
تازگی .45 0.34، 0.55 .45 .49 *** 0.39، 0.59 .51
مفید بودن −.30 *** −.41، −.19 −.30 −.10 −.21، 0.01 −.11
N × U −.04 ** −.07، −.01 −.18 −.05 ** −.09، −.02 −.27
R 2  = 0.35 ** R 2  = 0.22 **
پیشگو فن آوری
ب 95% CI β مناسب
مدل 1
بین المللی 2.83 *** 2.63، 3.03
تازگی .29 *** 0.24، 0.33 .31
مفید بودن −.38 *** −.43، −.34 −.40
R 2  = 0.28 ***
مدل 2
بین المللی 2.13 *** 1.80، 2.47
تازگی .51 *** 0.41، 0.61 .55
مفید بودن −.15 ** −.25، −.06 −.16
N × U −.08 *** −.11، −.05 −.33
R 2  = 0.30 ***
  • توجه داشته باشید . N × U = تازگی × تعامل مفید.
  • ** p  <.01.
  • *** p  <.001.

مهمتر از همه، برای هر دسته، اثرات اصلی مشاهده شده توسط یک تعامل منفی قابل توجه بین تازگی و سودمندی واجد شرایط بودند (جدول  2 و شکل های  1-3 را ببینید ). در هر مورد، زمانی که سودمندی پایین بود (1 SD کمتر از میانگین)، تأثیر تازگی بر ادراک ریسک قوی‌تر از زمانی بود که سودمندی بالا بود (1 SD بالاتر از میانگین) که نشان می‌دهد سودمندی تأثیر تازگی بر ادراک ریسک را تضعیف می‌کند. به این معنا که وقتی یک محصول از نظر سودمندی بالاتر باشد، تازگی برای درک ریسک اهمیت کمتری دارد (اگرچه هنوز به طور قابل توجهی).

جزئیات در کپشن زیر تصویر آمده است

شکل 1

در نمایشگر شکل باز کنیدپاورپوینت
تعامل بین تازگی و سودمندی برای پیش‌بینی ریسک در حوزه پوشاک.
جزئیات در کپشن زیر تصویر آمده است

شکل 2

در نمایشگر شکل باز کنیدپاورپوینت
تعامل بین تازگی و سودمندی برای پیش‌بینی ریسک در حوزه غذا
جزئیات در کپشن زیر تصویر آمده است

شکل 3

در نمایشگر شکل باز کنیدپاورپوینت
تعامل بین تازگی و سودمندی برای پیش‌بینی ریسک در حوزه فناوری

تجزیه و تحلیل سلطه

در مرحله بعد، ما یک تحلیل تسلط را برای بررسی اعتبار افزایشی نسبی تازگی و سودمندی در پیش‌بینی ریسک انجام دادیم. ما تحلیل‌های تسلط جداگانه‌ای را برای هر حوزه دسته‌بندی با استفاده از بسته “domir” در R انجام دادیم (Luchman,  2023 ). برای لباس، سودمندی مهم ترین پیش بینی کننده یا خطر (63%) بود و پس از آن تازگی (37%). در رده مواد غذایی، با تازگی به عنوان مهم ترین پیش بینی کننده خطر (58٪) و پس از مفید بودن (42٪) نزدیک تر بود. برای فناوری، سودمندی دوباره مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده خطر (61٪) و پس از آن تازگی (39٪) بود.

تحلیل کیفی

داده‌های کیفی از سؤال باز درباره نحوه تعیین رتبه‌بندی‌های ریسک توسط شرکت‌کنندگان با تجزیه و تحلیل موضوعی مورد بررسی قرار گرفت، که میزان استفاده از یک دسته را با شمارش‌های تقسیم‌شده بر اساس موضوع محاسبه می‌کند. بهترین شیوه ها در تحلیل موضوعی نشان می دهد که کاهش تعداد مضامین کدگذاری شده به 3 تا 8 دسته بهینه است (توماس،  2006 ). ما با 9 موضوع نهایی از جمله: خطر، امکان‌پذیری، احتمال خرید شخصی، احتمال خرید دیگر، مفید بودن و عملی بودن، نگرانی‌های مالی، تازگی و شهود به این عدد بهینه نزدیک بودیم. دسته خطر شامل نگرانی هایی بود که این ایده حاوی نقص، ایمنی یا خطر مسئولیت است. امکان سنجی شامل این احتمال بود که یک ایده بیش از حد آینده نگر باشد، یا شرکت کنندگان شک داشتند که آیا امکان ارائه ایده به بازار وجود دارد یا خیر. دسته احتمال خرید شخصی برای شناسایی موارد مرتبط با این که آیا شرکت‌کننده می‌دید که می‌تواند از آن کالا سود ببرد، استفاده شد. از طرف دیگر، احتمال خرید دیگر مربوط به ذکر افکار عمومی و پیش‌بینی محبوبیت اقلام است. کدگذارها یک دسته سودمندی را حفظ کردند که نیاز درک شده برای آیتم و کاربردی بودن آن را نیز در بر می گرفت. اگر شرکت‌کنندگان در مورد هزینه‌های تحقیق و توسعه ابراز نگرانی می‌کردند، یا ابراز نگرانی می‌کردند که این مورد باعث زیان مالی شود، اقلام یک نگرانی مالی بود. تازگی شامل مواردی است که به عنوان منحصر به فرد یا شدید برچسب گذاری می شوند، این موارد شامل مواردی در مقایسه با محصولات موجود می شود. در نهایت، یک شهود و مقوله دیگر زمانی استفاده شد که افراد ذکر کردند که به درون یا غریزه خود متکی هستند. پرکاربردترین دسته «احتمال خرید دیگر» بود که نزدیک به 31.5 درصد از شرکت کنندگان این را به عنوان یک عامل ذکر کردند. دلیل دیگری که بیشتر به آن اشاره شد سودمندی درک شده از آیتم بود که 17.5 درصد نظرات مربوط به این دسته بود. کمترین مقوله های مورد اشاره احتمال خرید شخصی (6٪) و شهود (1.5٪) بود. مقوله ها، فرکانس ها و نمونه نقل قول ها در جدول  3 آمده است .

جدول 3. موضوعات کیفی برای ریسک
موضوع N (به عنوان درصد از کل) مثال
احتمال خرید دیگر 145 (31%) “این که آیا این کالا چیزی است که مردم می توانند و واقعاً می خواهند بخرند.”
سودمندی (نیاز، عملی) 80 (17%) من کاربرد عملی آنها را در نظر گرفتم.»
خطر 54 (12%) «…این که ممکن است شکست بخورد یا به کسی آسیب برساند، یک بررسی دیگر بود.»
امکان پذیری 52 (11%) “به این فکر کردم که آیا واقعاً می تواند محقق شود یا خیر.”
نگرانی مالی 52 (11%) “هزینه ایجاد آیتم چقدر است…”
تازگی 46 (10%) “بر اساس میزان رایج بودن این ایده.”
احتمال خرید شخصی 29 (6%) “من بر اساس تمایل خودم برای چنین محصولی امتیاز دادم…”
شهود/ دیگر 6 (1%) “فقط بر حسب احساسم.”

در مجموع، نتایج مطالعه 1 نشان می دهد که در حالی که تازگی با ریسک همبستگی مثبت دارد، سودمندی نیز یک پیش بینی کننده مهم برای ادراک ریسک است. تجزیه و تحلیل رگرسیون در هر سه حوزه نشان داد که تازگی و سودمندی برای پیش‌بینی ادراکات ریسک با هم تعامل دارند، به طوری که در سطوح بالاتر سودمندی، تازگی تأثیر ضعیف‌تری بر ادراک ریسک دارد. تحلیل‌های تسلط همچنین نشان می‌دهند که سودمندی نسبتاً مهم‌تر از تازگی در حوزه پوشاک و فناوری است (اگرچه به نظر می‌رسد عکس این موضوع در حوزه غذا صادق است). علاوه بر این، نتایج تجزیه و تحلیل محتوا برای سؤال باز درباره ریسک نشان می دهد که سودمندی عاملی است که شرکت کنندگان اغلب در رتبه بندی ریسک خود در نظر می گیرند. این نتایج برخلاف ادعاها و مفروضات قبلی است که جدید بودن یک ایده، ادراک ریسک را هدایت می کند. در واقع، اگرچه تازگی به طور مثبت ادراک ریسک را پیش بینی می کند، سودمندی نیز نقش مهمی دارد. از آنجایی که این نتایج برای مفروضات قبلی چالشی ایجاد می کند، ما مطالعه دومی را با یک نمونه جداگانه برای تکرار این نتایج انجام دادیم. ما همچنین از معیارهای قوی‌تری از تازگی، سودمندی و ریسک استفاده کردیم و از شرکت‌کنندگان خواستیم که ایده‌ها را در مورد ابعاد تازگی، سودمندی و ریسک ارزیابی کنند و مطالعه 1 را گسترش دادیم تا اهداف رفتاری در مورد تمایل به سرمایه‌گذاری و خرید محصول را در بر گیرد.

روش مطالعه 2

شركت كنندگان

شرکت کنندگان برای مطالعه 2 از پرولیفیک آکادمیک (Peer, Rothschild, Gordon, Evernden, & Damer, 2022 ) انتخاب شدند  . همه شرکت‌کنندگان برای تکمیل یک مطالعه با میانگین زمان 7.42 دقیقه 1.50 دلار پرداخت کردند. معیارهای غربالگری مانند مطالعه 1 بود (یعنی 18 سال یا بیشتر، reCAPTCHA، تسلط به زبان انگلیسی). نمونه نهایی 292 نفر برای تجزیه و تحلیل داده ها حفظ شد، پس از حذف پنج شرکت کننده به دلیل تلاش کم گزارش شده توسط خود، دو شرکت کننده به دلیل صرف کمتر از دو ثانیه برای هر مورد، و یک شرکت کننده به دلیل عدم درک تکلیف بر اساس یک مورد حذف شدند. سوال باز نمونه نهایی اکثریت (70٪) زن و سفید (88٪) بود، با طیف وسیعی از سنین (19 تا 82 سال، M  = 41، SD  = 14).

طراحی و رویه

شرکت‌کنندگان همان درخواست مطالعه 1 را دریافت کردند و به‌طور تصادفی ایده‌هایی که بر اساس تازگی، سودمندی و ریسک رتبه‌بندی شده بودند، به آنها اختصاص داده شد. ایده های رتبه بندی شده 14 ایده از دسته های لباس و فناوری مورد استفاده در مطالعه 1 بودند (7 ایده از هر یک از دو دسته). ایده‌های مطالعه 2 (به موارد پررنگ در پیوست  A مراجعه کنید ) از مجموعه ایده‌های مطالعه 1 بر اساس نتایج مطالعه 1 انتخاب شدند. ابتدا، همه موارد از دسته غذا به دلیل تناقض بیشتر در رتبه‌بندی شرکت‌کنندگان حذف شدند. این احتمال وجود دارد که ترجیحات سلیقه ای خاص نقش نامتناسبی در رتبه بندی شرکت کنندگان داشته باشد. در مرحله بعد، هفت آیتم از میان دسته‌های لباس و فناوری بر اساس قابلیت اطمینان بین‌سنجی بین شرکت‌کنندگان و قابلیت اطمینان بین ارزیاب‌کننده بین شرکت‌کنندگان و رتبه‌بندی‌های متخصص موضوعی که توسط نویسندگان برای هر مورد قبل از مطالعه 1 تکمیل شد، انتخاب شدند. نویسندگان مجدداً اطمینان حاصل کردند که موارد انتخاب شده شامل طیف کاملی از ترکیبات تازگی و سودمندی است.

شرکت‌کنندگان به‌جای دادن یک امتیاز برای تازگی، سودمندی و ریسک، هر ایده را بر اساس چهار آیتم که برای ارتباط با هر یک از ساختارهای کانونی (یعنی تازگی، سودمندی، ریسک) و دو مورد مربوط به خرید یا سرمایه‌گذاری در نظر گرفته شده بود، رتبه‌بندی کردند. در این ایده به عنوان بازنمایی نیات رفتاری. بنابراین، هر ایده 14 امتیاز دریافت کرد (به مواد مراجعه کنید ). با توجه به افزایش تعداد رتبه‌بندی‌ها، برای کاهش خستگی، شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به هفت ایده تقسیم شدند. در پایان مطالعه، شرکت کنندگان به اقلام جمعیت شناختی پاسخ دادند.

مواد

هر ایده خلاق با استفاده از مواردی که برای این مطالعه در مورد تازگی، سودمندی و خطرپذیری ایجاد شده بود، رتبه‌بندی شد. هر مورد یک جفت صفت بود که متضاد یا متضاد هستند (مثلاً اصلی-متعارف)، یکی در هر انتهای یک مقیاس 5 درجه ای. چهار جفت صفت برای نمایش هر ساختار کانونی انتخاب شدند. برای تازگی و سودمندی، نویسندگان اول و دوم مقیاس های دیگر تازگی و سودمندی را ارزیابی کردند (مثلاً مقیاس معنایی محصول خلاق؛ O’Quin & Besemer،  1989 ، 2006 ) و از یک اصطلاحنامه برای تولید مترادف های دیگر استفاده کردند. برای ریسک، جفت‌های صفت بر اساس مدل ریسک متقابل (لوس و وبر،  1986 ) و نتایج تحلیل کیفی مطالعه 1 تولید شدند. جفت‌های متضاد از فهرست‌های تولید شده بر اساس وضوح، متمایز بودن و سهولت ارزیابی انتخاب شدند. . موارد جدید عبارت بودند از اصلی/معمولی، منحصر به فرد/متداول، غیرمعمول/معمول و رمان/غیر رمان . برای سودمندی، جفت ها ارزشمند/غیر ارزشمند، ممکن/غیر ممکن، عملی/غیر عملی و مفید/بی فایده بودند . برای ریسک، اقلام سودآور/غیرسودآور، قابل فروش/غیرقابل فروش، ایمن/خطرناک و بدون ریسک/خطر بودند . جفت صفت ها به ترتیب تصادفی ارائه شدند.

مقاصد رفتاری شرکت‌کنندگان برای هر ایده با استفاده از دو آیتم ارزیابی شد: خرید/نمی‌خرید و سرمایه‌گذاری/سرمایه‌گذاری نمی‌کردم همچنین در مقیاس 5 درجه‌ای.

نتایج و بحث مطالعه 2

آنالیزهای اولیه

همانطور که در مطالعه 1، ما داده ها را از شکل گسترده به طولانی تبدیل کردیم به طوری که ایده ها واحد کانونی در تجزیه و تحلیل باشند. این منجر به 1021 مجموعه رتبه بندی در رده پوشاک و 1203 مجموعه رتبه بندی در رده فناوری شد. با توجه به اینکه موارد جدید، سودمندی و ریسک برای این مطالعه ایجاد شد، ابتدا به دنبال بررسی ساختار عاملی پیش‌بینی‌شده خود با انجام یک تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از برآورد حداقل مربعات مورب بودیم. از آنجایی که مدل مورد انتظار تناسب کمتر از اندازه کافی را برای داده ها فراهم کرد (χ2 ( 51) = 1362.81، p  <.05، CFI = 0.94، RMSEA = 0.112 [90% CI = 0.107، 0.117]، SRMR = . 098)، رویکرد اکتشافی تری برای ایجاد ساختار عاملی اتخاذ شد. تحلیل موازی نشان داد که یک مدل سه عاملی بهترین تناسب را برای داده ها فراهم می کند، و یک تحلیل عاملی اکتشافی (به جدول  4 مراجعه کنید ) با استفاده از چرخش پرومکس پیشنهاد می کند که در حالی که موارد جدید مورد انتظار به خوبی با هم بارگذاری می شوند، سودمندی و عوامل خطر در روش زیر تناسب بهتری را برای داده ها فراهم می کند: با ارزش، عملی، مفید، سودآور، به عنوان فاکتور سودمندی قابل فروش . ممکن، ایمن، بدون خطر به عنوان عامل خطر. این مدل جدید تناسب بسیار بهتری را برای داده ها فراهم می کند (χ2 ( 51) = 713.76، p  <.05، CFI = 0.97، RMSEA = 0.08 [90% CI = 0.075، 0.085]، SRMR = 0.07 ). با توجه به همپوشانی سازه‌های سودمندی و ریسک بر اساس پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به سؤال باز در مطالعه 1 و همپوشانی سودمندی پیش‌بینی‌شده و بارگذاری‌های ریسک، یک مدل دوعاملی، که در آن همه موارد سودمندی و ریسک پیش‌بینی‌شده نشان داده شد. اختصاص داده شده به همان عامل نیز مورد آزمایش قرار گرفت (χ2 ( 53) = 1378.35، p  <.05، CFI = 0.94، RMSEA = 0.111 [90% CI = 0.106، 0.116]، SRMR = 0.098)، اما تناسب برتر را ارائه نکرد. با توجه به ماهیت اکتشافی مطالعه، تمرکز بر ادراک شرکت‌کنندگان و ارزیابی آمار برازش مدل، مدل سه عاملی جدید برای تحلیل‌های زیر حفظ شد. 1 هر عامل قابلیت اطمینان سازگاری درونی رضایت بخشی را نشان داد (نوآوری α = 0.90؛ سودمندی α = 0.92، خطرپذیری α = 0.75).

جدول 4. بارهای عاملی برای تحلیل عاملی اکتشافی
مورد تازگی مفید بودن خطر منحصر به فرد بودن
اصل .86 0.03 .12 .34
منحصر بفرد .91 .02 .02 .20
غیر معمول .81 −.10 −.04 .27
رمان .81 .08 .04 .38
با ارزش .09 .92 −.14 .32
ممکن است −.16 .08 .49 60
کاربردی −.14 .67 .18 .27
مفید −.06 .91 −.05 .21
سودآور .08 .85 .01 .29
بازار پذیر .02 .83 0.03 .28
بی خطر .13 −.11 .96 .29
بدون ریسک −.03 .13 .62 .48
  • توجه داشته باشید . آیتم ها نظرسنجی پایین تر از دو صفت هستند، همانطور که به شرکت کنندگان ارائه می شود، و بارهای عاملی قبل از نمره گذاری معکوس مقیاس های تازگی و سودمندی است. مقادیر پررنگ نشان دهنده بار عاملی بالا است.

همبستگی های دو متغیره

همبستگی های دو متغیره و آمار توصیفی برای ابعاد رتبه بندی شده انبوه و میانگین تازگی، سودمندی و ریسک به ترتیب در جداول 5 و 6 ، 2 آمده است  . ابعاد رتبه بندی شده جدید (اصلی، منحصر به فرد، غیرمعمول، بدیع) با ابعاد رتبه بندی شده ریسک (ممکن، ایمن، بدون خطر) با همبستگی هایی از r  = 0.14 تا 0.39 برای لباس و r  = 0.01 تا 0.26 برای فناوری همبستگی مثبت داشت. ابعاد رتبه‌بندی شده سودمندی (ارزشمند، عملی، مفید، سودآور، قابل فروش) با ابعاد رتبه‌بندی شده ریسک با همبستگی‌های بین  -.21- تا -.57- برای لباس و r =  -.29 تا -.52 همبستگی منفی داشتند. میانگین ابعاد تازگی و سودمندی از این الگوی مشابه با همبستگی متوسط ​​و مثبت بین تازگی و ریسک ( r  = 0.37 و 0.20) و همبستگی قوی و منفی بین سودمندی و ریسک ( r  = -.57 و 0.59) پیروی کردند. همانطور که در مطالعه 1، همبستگی بین سودمندی و خطر به طور قابل توجهی قوی تر از همبستگی بین تازگی و خطر برای هر دو حوزه لباس (  22.55 = Z ، 0.05 < p  ) و فناوری ( Z  = 20.07، p  <.05) بود.

جدول 5. همبستگی های دو متغیره و آمار توصیفی برای ابعاد رتبه بندی شده
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
1. اصل .73 ** .65 ** .62 ** .19 ** −.10 ** .00 .13 ** .01 .14 ​​** .01 0.07 * .16 ** .21 **
2. منحصر به فرد .69 ** .74 ** .70 ** .15 ** −.21 ** −.08 ** 0.06 * −.05 .21 ** .09 ** .15 ** .13 ** .18 **
3. غیر معمول .63 ** .73 ** .63 ** −.00 −.31 ** −21 ** −.07 * −.17 ** .26 ** .16 ** .23 ** −.02 .02
4. رمان .62 ** .66 ** .63 ** .16 ** −.13 ** −.03 0.07 * .01 .17 ** 0.07 * .12 ** .12 ** .17 **
5. ارزشمند .00 −.06 * −.18 ** 0.03 .61 ** .70 ** .66 ** .66 ** −.29 ** −.29 ** −.33 ** −.66 ** .68 **
6. عملی −.20 ** −.32 ** −.41 ** −.16 ** .61 ** .78 ** .60 ** .68 ** −.52 ** −.46 ** −.49 ** .56 ** .55 **
7. مفید −.10 ** −.20 ** −.31 ** −.07 * .72 ** .78 ** .65 ** .72 ** −.47 ** −.41 * −.45 ** .64 ** .64 **
8. سودآور −.05 −.09 ** −.22 ** .00 .74 ** .68 ** .75 ** .72 ** −.33 ** −.38 ** −.42 ** .63 ** .67 **
9. بازار پذیر −.04 −.12 ** −.23 ** .00 .68 ** .68 ** .76 ** .76 ** −.42 * −.38 ** .42 ** .57 ** .61 **
10. ممکن است .23 ** .33 ** .38 ** .24 ** −.21 ** −.42 ** −.32 ** −.29 ** −.37 ** .41 ** .38 ** −.27 ** −.28 **
11. ایمن .14 ​​** .28 ** .38 ** .15 ** −.35 ** −.57 ** −.44 ** −.43 ** −.46 ** .52 ** .53 ** −.31 ** −.31 **
12. بدون ریسک .22 ** .30 ** .39 ** .17 ** −.39 ** −.53 ** −.46 ** −.50 ** −.47 ** .45 ** .62 ** −.38 ** −.35 **
13. خرید کنید −.08 * −.15 ** −.27 ** −.04 .72 ** .67 ** .76 ** .75 ** .71 ** −.30 ** −.42 ** −.48 ** .84 **
14. سرمایه گذاری کنید −.02 −.07 * −.20 ** .02 .71 ** .63 ** .71 ** .76 ** .70 ** −.29 ** −.37 ** −.44 ** .85 **
M ( SD )
تن پوش 3.83 (1.19) 3.95 (1.14) 3.92 (1.22) 3.76 (1.26) 2.87 (1.34) 3.35 (1.50) 3.41 (1.49) 2.94 (1.28) 3.41 (1.38) 2.41 (1.29) 2.44 (1.23) 3.23 (1.30) 2.66 (1.53) 2.50 (1.43)
فن آوری 3.27 (1.20) 3.29 (1.25) 3.13 (1.26) 3.15 (1.24) 3.16 (1.27) 3.79 (1.24) 3.71 (1.29) 3.19 (1.18) 3.70 (1.18) 1.75 (.97) 2.16 (1.01) 2.82 (1.13) 2.65 (1.41) 2.63 (1.36)
  • توجه داشته باشید . N  = 1021 برای لباس و N  = 1023 برای فناوری. همبستگی برای حوزه لباس زیر مورب و همبستگی برای حوزه فناوری بالای مورب. M  = میانگین، SD  = انحراف استاندارد.
  • * p  <.05.
  • ** p  <.01.
جدول 6. همبستگی های دو متغیره و آمار توصیفی برای ابعاد ترکیبی
1 2 3 4 5
1. تازگی −.04 .20 ** .17 ** .11 **
2. مفید بودن −.18 ** −.59 ** .73 ** .71 **
3. ریسک .37 ** −.57 ** −.40 ** −.41 **
4. سرمایه گذاری کنید −.08 * .80 ** −.44 ** .84 **
5. خرید کنید −.15 ** .82 ** −.48 ** .85 **
M ( SD )
تن پوش 3.86 (1.04) 3.20 (1.23) 2.69 (1.06) 2.50 (1.43) 2.66 (1.53)
فن آوری 3.21 (1.08) 3.51 (1.06) 2.25 (.82) 2.63 (1.36) 2.65 (1.41)
  • توجه داشته باشید . N  = 1021 برای لباس و N  = 1023 برای فناوری. Novelty = میانگین ابعاد اصلی، منحصر به فرد، غیرمعمول و دارای رتبه بدیع. سودمندی = میانگین ابعاد رتبه بندی شده با ارزش، کاربردی، مفید، سودآور و قابل فروش. ریسک = میانگین ابعاد احتمالی، ایمن و دارای ریسک. همبستگی برای حوزه لباس زیر مورب و همبستگی برای حوزه فناوری بالای مورب. M  = میانگین، SD  = انحراف استاندارد.
  • * p  <.05.
  • ** p  <.01.

تجزیه و تحلیل رگرسیون

در مرحله بعد، ما به دنبال تکرار نتایج رگرسیون خود از مطالعه 1 با رگرسیون مجدد رتبه بندی ریسک در رتبه بندی تازگی و سودمندی در سطح دسته بودیم (جدول  7 را ببینید ). برای دسته لباس، تازگی و سودمندی 40 درصد از واریانس رتبه بندی ریسک را به خود اختصاص داده است ( R2 =  0.40، F (2، 1018) = 341.23، p  <.001). هر دو تازگی (β = 0.28) و سودمندی (β = -.52) پیش بینی کننده قابل توجهی از خطر بودند. به همین ترتیب، برای دسته فناوری، تازگی و سودمندی 38 درصد از واریانس رتبه‌بندی ریسک را به خود اختصاص داده است ( R2  = 0.38، F ( 2، 1020) = 314.55، p  <.001). هر دو تازگی (β = 0.18) و سودمندی (β = -.80) پیش بینی کننده قابل توجهی از خطر بودند.

جدول 7. مطالعه 2 نتایج رگرسیون خطی سلسله مراتبی برای تازگی و سودمندی پیش بینی خطر
پیشگو تن پوش فن آوری
ب 95% CI β مناسب ب 95% CI β مناسب
مدل 1
بین المللی 3.02 *** 2.76، 3.28 3.39 *** 3.21، 3.58
تازگی .29 *** 0.24، 0.33 .28 .14 ​​*** 0.10، 0.17 .18
مفید بودن −.45 *** −.49، −.40 −.52 −.45 *** −.49، −.42 −.58
R 2  = 0.40 *** R 2  = 0.38 ***
مدل 2
بین المللی 4.53 *** 3.90، 5.17 3.41 2.93، 3.88
تازگی −.08 −.23، 0.07 −.08 .13 * 0.01، 0.26 .17
مفید بودن −.90 *** −1.07، −.72 −1.04 −.46 *** −.59، −.33 −.59
N × U .11 0.07، 0.15 .59 .00 −.03، 0.04 .01
R 2  = 0.42 *** R 2  = 0.38
  • توجه داشته باشید . N × U = تازگی × تعامل مفید.
  • * p  <.05.
  • *** p  <.001.

همانطور که در مطالعه 1، همچنین یک تعامل قابل توجه بین تازگی و مفید بودن (β = 0.58) وجود دارد. با این حال، در مورد مطالعه 2، تعامل مثبت به جای منفی بود و فقط در حوزه لباس مشاهده شد. شیب های ساده نشان می دهد که سودمندی اثر تازگی را بر ادراک ریسک تقویت می کند، به طوری که وقتی سودمندی 1 SD کمتر از میانگین بود، تأثیر مثبت کمتری از تازگی بر ریسک (  004/0.14 = b ، 004/0 = p  ) تازگی داشت. 1 SD بالاتر از میانگین ( b  = 0.40، p  <.001) (شکل  4 را ببینید ). قابل توجه است، زمانی که عبارت تعامل در معادله گنجانده شد، تازگی نیز بی‌اهمیت شد (جدول  7 را ببینید ).

جزئیات در کپشن زیر تصویر آمده است

شکل 4

در نمایشگر شکل باز کنیدپاورپوینت
تعامل بین تازگی و سودمندی برای پیش‌بینی ریسک در حوزه پوشاک.

تجزیه و تحلیل سلطه

در مرحله بعد، ما یک تحلیل تسلط را برای بررسی اعتبار افزایشی نسبی تازگی و سودمندی در پیش‌بینی ریسک انجام دادیم. همانطور که در مطالعه 1، ما تجزیه و تحلیل تسلط جداگانه را برای هر دامنه دسته با استفاده از بسته “domir” در R انجام دادیم . در هر دو تجزیه و تحلیل، سودمندی مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده خطر بود که نتایج مطالعه 1 را تکرار کرد. به همین ترتیب، برای فناوری، مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده ریسک سودمندی (90%) و پس از آن تازگی (10%) بود.

نیت های رفتاری

در نهایت، برای تکیه بر نتایج مطالعه 1، ما همچنین بررسی کردیم که چگونه ادراکات شرکت‌کنندگان از تازگی، سودمندی و ریسک با رتبه‌بندی آنها از نیات رفتاری فرضی نسبت به ایده‌های خلاقانه مرتبط است، به‌ویژه: آیا آنها روی ایده سرمایه‌گذاری می‌کنند و آیا می‌خرند. این ایده شخصاً (به ترتیب جداول  8 و 9 را ببینید ). برای حوزه پوشاک، تازگی، سودمندی و ریسک 64 درصد از واریانس تمایل به سرمایه گذاری و 67 درصد از واریانس تمایل به خرید را تشکیل می دهند. سودمندی پیش بینی کننده قابل توجهی برای تمایل به سرمایه گذاری (β = 0.80) و خرید (β = 0.80) بود. تازگی یک پیش‌بینی‌کننده قابل‌توجه برای قصد سرمایه‌گذاری (β = 0.07) بود، اما پیش‌بینی‌کننده مهمی برای قصد خرید (0.00 = β) نبود. ریسک پیش بینی کننده قابل توجهی برای هیچ یک از نتایج نبود. برای حوزه فناوری، سه پیش بینی کننده 58 درصد از واریانس تمایل به سرمایه گذاری و 52 درصد از واریانس تمایل به خرید را تشکیل می دهند. سودمندی پیش بینی کننده قابل توجهی از قصد سرمایه گذاری (74/0=β) و خرید (71/0=β) بود. بر خلاف حوزه پوشاک، تازگی پیش بینی کننده قابل توجهی برای تمایل به سرمایه گذاری (β = 0.20) و خرید (β = 0.14) بود. همانطور که در حوزه لباس، ریسک به طور قابل توجهی هیچ یک از نتایج را پیش بینی نکرد. روی هم، در هر دو حوزه، سودمندی یک پیش بینی مثبت قوی برای سرمایه گذاری و قصد خرید بود. نوآوری پیش بینی کننده ضعیف تری از نیات بود و قصد خرید را فقط در حوزه فناوری پیش بینی می کرد. ریسک سرمایه گذاری یا قصد خرید در هر دو حوزه را پیش بینی نمی کند. نکته مهم، عدم پیش‌بینی ریسک ممکن است به دلیل چند خطی بودن باشد، زیرا سودمندی و ریسک بیشتر از سودمندی و تازگی با هم مرتبط هستند. بنابراین، تحلیل‌های تسلط، اهمیت نسبی این پیش‌بینی‌کننده‌ها را در مقاصد رفتاری مورد بررسی قرار می‌دهد.

جدول 8. مطالعه 2 نتایج رگرسیون خطی سلسله مراتبی برای تازگی، سودمندی، و پیش بینی ریسک قصد سرمایه گذاری
پیشگو تن پوش فن آوری
ب 95% CI β مناسب ب 95% CI β مناسب
بین المللی −.85 *** −1.18، −.51 1.50 *** −1.88، −1.12
تازگی .10 *** 0.05، 0.16 .07 .25 *** 0.20، 0.30 .20
مفید بودن .93 *** 0.88، 0.98 .80 .95 *** 0.89، 1.01 .74
خطر −.01 −.07، 0.06 −.01 .00 −.08، 0.09 .00
R 2  = 0.64 *** R 2  = 0.58 ***
  • *** p  <.001.
جدول 9. مطالعه 2 نتایج رگرسیون خطی سلسله مراتبی برای تازگی، سودمندی و پیش بینی ریسک قصد خرید
پیشگو تن پوش فن آوری
ب 95% CI β مناسب ب 95% CI β مناسب
بین المللی −.44 * −.78، −.10 −1.16 *** −1.58، −.74
تازگی .00 −.05، 0.06 .00 .18 *** 0.13، 0.24 .14
مفید بودن 1.00 *** .94، 1.05 .80 .94 *** 0.87، 1.01 .71
خطر −.03 −.10، 0.03 −.02 −.03 −.12، 0.06 −.02
R 2  = 0.67 *** R 2  = 0.52 ***
  • * p  <.05.
  • *** p  <.001.

تحلیل‌های تسلط بیشتر اهمیت نسبی سودمندی را هنگام پیش‌بینی نیات رفتاری برای سرمایه‌گذاری و خرید تأیید کرد. برای حوزه پوشاک، سودمندی پیش‌بینی‌کننده غالب قصد سرمایه‌گذاری (83%) و پس از آن ریسک (15%) و تازگی (1%) بود. سودمندی نیز پیش بینی کننده غالب قصد خرید (82%) و پس از آن ریسک (17%) و تازگی (1%) بود. این نتایج در حوزه فناوری تکرار می‌شوند که در آن سودمندی پیش‌بینی‌کننده غالب قصد سرمایه‌گذاری (79%) و پس از آن ریسک (15%) و تازگی (7%) است. قصد خرید نیز بر سودمندی (80%) و پس از آن ریسک (17%) و تازگی (4%) غالب بود. این نتایج با تحقیقات قبلی مطابقت دارد که نشان می‌دهد افراد ترجیح می‌دهند و تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری روی ایده‌هایی دارند که مفیدتر تلقی می‌شوند (Blair & Mumford,  2007 ).

بحث عمومی

تحقیقات حاکی از آن است که حتی اگر مردم اغلب به صراحت از خلاقیت حمایت می کنند، در انتخاب و اجرای خلاقانه ترین ایده ها مشکل یا مقاومت دارند. این به عنوان “سوگیری در برابر خلاقیت” (Mueller et al., 2012 ) نامیده می شود  ، که در آن افراد ایده های خلاقانه را به دلیل عدم اطمینان ذاتی و در نتیجه ریسک رد می کنند. به طور کلی تصور می شود که این خطر مربوط به تازگی یا اصالت ایده های خلاقانه است، فرضی که اغلب در ادبیات خلاقیت به آن اشاره می شود (به عنوان مثال، بلر و مامفورد،  2007 ؛ دیوت،  2006 ؛ مولر و همکاران،  2012 ؛ واتس و همکاران،  2019 ). علیرغم مراجعات مکرر، این مطالعه اولین مطالعه ای است که به صراحت این فرض را آزمایش می کند که تازگی و ریسک ارتباط نزدیکی دارند.

نتایج مطالعه ما این فرض اساسی را زیر سوال می برد که تصورات از ریسک همیشه بر اساس تازگی است. در دو مطالعه، دریافتیم که مفید بودن، نه تازگی، مهم ترین پیش بینی کننده خطر است. تنها استثنا در حوزه مواد غذایی بود که در آن تازگی ممکن است منجر به عدم اطمینان در مورد ایمنی غذا برای مصرف شود. تجزیه و تحلیل تسلط از مطالعات 1 و 2 نشان داد که سودمندی بین 42 تا 90 درصد از واریانس را تشکیل می دهد که به طور مشترک توسط تازگی و سودمندی به حساب می آید. بنابراین، نتایج این دو مطالعه با این ایده که خطر مرتبط با ایده‌های خلاقانه ناشی از تازگی آنهاست، سازگار نیست.

همچنین توجه داشته باشید، ما تعاملات بین تازگی و سودمندی را با توجه به درک ریسک در هر دو مطالعه مشاهده کردیم. اما تعاملات در جهت مخالف بود. به طور خاص، در مطالعه 1، ما تعاملات منفی بین تازگی و سودمندی پیش‌بینی خطر را در سه دسته مشاهده کردیم، به طوری که تازگی رابطه ضعیف‌تری با ریسک زمانی که سودمندی بالا بود نسبت به زمانی که سودمندی پایین بود (یعنی سودمندی اثر تازگی بر ریسک را تضعیف کرد) داشت. ادراکات). با این حال، در مطالعه 2، ما یک تعامل مثبت بین تازگی و سودمندی پیش‌بینی خطر را فقط در حوزه پوشاک مشاهده کردیم، به طوری که تازگی رابطه قوی‌تری با ریسک زمانی که سودمندی زیاد بود نسبت به زمانی که سودمندی پایین بود، داشت (یعنی سودمندی اثر تازگی را تقویت کرد. ادراک ریسک). ناهماهنگی این اثرات تعاملی توانایی ما را برای نتیجه‌گیری قطعی در مورد اینکه چگونه تازگی و سودمندی به طور مشترک بر ادراک ریسک تأثیر می‌گذارند محدود می‌کند و نشان می‌دهد که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. علیرغم تناقض، نتایج هر دو مطالعه یافته‌های هانتر و همکاران را تکرار می‌کنند. ( 2023 ) با ادراک از ریسک به عنوان متغیر وابسته به طوری که ریسک درک شده در زمانی که تازگی زیاد است بالاترین و سودمندی پایین است.

در مطالعه 2، ما همچنین دو رتبه بندی از نیات رفتاری برای ایده های محصول جدید اضافه کردیم: قصد خرید و قصد سرمایه گذاری. باز هم، سودمندی مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده هم قصد خرید و هم قصد سرمایه‌گذاری بود. جالب اینجاست که نه تازگی و نه ریسک به طور مداوم نیات را پیش‌بینی نمی‌کنند، علیرغم اینکه معمولاً به عنوان منبع رد ایده‌های خلاقانه پیشنهاد می‌شوند. به طور مشابه، تحلیل‌های تسلط نشان می‌دهد که از واریانسی که در هر دو قصد خرید و سرمایه‌گذاری به حساب می‌آید، سودمندی بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است (82٪ – 83٪ برای حوزه لباس، و نزدیک به 79-80٪ برای حوزه فناوری). اگرچه تحلیل‌های رگرسیونی نشان نمی‌دهند که ریسک یک پیش‌بینی‌کننده مهم قصد خرید و سرمایه‌گذاری است، تحلیل‌های تسلط که رابطه بین سودمندی و ریسک را محاسبه می‌کنند، نشان می‌دهند که ریسک دومین پیش‌بینی‌کننده مهم قصد خرید و سرمایه‌گذاری در هر دو حوزه است.

پاسخ‌ها به سؤال باز درباره عوامل تعیین‌کننده رتبه‌بندی ریسک در مطالعه 1، روابط بین ریسک و تازگی و سودمندی را روشن می‌کند. جالب توجه است که شرکت کنندگان در توضیحات خود از ریسک، هم مفید بودن و هم تازگی را ذکر کردند، اما سودمندی بیشتر ذکر شد (17٪ از پاسخ ها). امکان سنجی، که اغلب جنبه سودمندی در نظر گرفته می شود (دین، هندر، راجرز، و سانتانن،  2006 )، نیز به طور مکرر ذکر شده است (11٪ از پاسخ ها). در مقابل، تازگی تنها در حدود 10 درصد از پاسخ ها ذکر شده است. با توجه به اینکه از شرکت کنندگان پس از تکمیل رتبه بندی تازگی و سودمندی از شرکت کنندگان این سوال پرسیده شده است (اورنه، 2009 ) ، ممکن است فرکانس ذکر نوآوری و سودمندی تا حدی به اثرات تقاضا نسبت داده شود (Orne,  2009 )، اما اگر اثرات تقاضا وجود داشت، با توجه به اینکه ترتیبی که شرکت کنندگان رتبه بندی تازگی، سودمندی و ریسک را به صورت تصادفی انجام دادند، انتظار داریم اثرات تقاضا برای تازگی و سودمندی مشابه باشد. همچنین این امکان وجود دارد که وقتی از آنها خواسته می شود فکر کنند که آیا آنها روی یک ایده خلاقانه سرمایه گذاری می کنند یا خیر، سودمندی در واقع یک پیش بینی کننده مهم برای ریسک درک شده ایده باشد. بر اساس نتایج در حوزه غذا، این ممکن است در حوزه‌ها و اهداف رفتاری متفاوت باشد. به عنوان مثال، اگر از شما خواسته شود که یک هدیه خلاقانه برای یک دوست انتخاب کنید، تازگی ممکن است به دلیل خطر دادن همان هدیه به شخص دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار باشد.

ساختار عاملی صفت‌های مورد استفاده در مطالعه 2 برای رتبه‌بندی ایده‌ها نیز نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان تمایل دارند مفید بودن و ریسک را با هم ترکیب کنند. ما انتظار داشتیم که صفت های سودآور، قابل بازار، ایمن و بدون ریسک با هم بر روی یک عامل ریسک بارگذاری شوند، در حالی که ارزش، عملی، ممکن و مفید بر روی یک عامل “مفید” بارگذاری می شوند. با این حال، تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که این ساختار کمتر از تناسب قابل قبول سنتی ارائه می‌کند. تحلیل عاملی اکتشافی در عوض پیشنهاد کرد که بار ارزشمند، عملی، مفید، سودآور، قابل بازار بر روی یک عامل و بار احتمالی، ایمن و بدون ریسک روی عامل دیگر باشد. با توجه به ماهیت اکتشافی مطالعه حاضر و تمرکز بر ادراک مشارکت کنندگان از ریسک، ما تصمیم گرفتیم عواملی را که بهترین تناسب را ارائه می‌دهند حفظ کنیم. این بارگذاری‌های عاملی نشان می‌دهد که برای کسانی که تصمیم‌های سرمایه‌گذاری روی محصولات جدید می‌گیرند، سودآوری و بازارپذیری بیشتر با سودمندی مرتبط هستند تا ریسک، علی‌رغم برآورده کردن تعریف ریسک با ایجاد پتانسیل زیان. در عوض، به نظر می‌رسید که شرکت‌کنندگان ریسک را بیشتر با ایمنی و اینکه آیا این ایده واقعاً امکان‌پذیر است، یکی می‌دانند. صرف‌نظر از دلایل، صفت‌های مرتبط با سودمندی و ریسک بیشتر از صفت‌های مرتبط با تازگی در هم تنیده شده‌اند، که همگی به خوبی بر روی عامل خاص خود بارگذاری می‌شوند.

در مجموع، دو مطالعه ما این فرض را زیر سوال می‌برند که ریسک ارتباط نزدیک‌تری با تازگی دارد تا سودمندی. این موضوع چندین پیامد نظری را برای ادبیات خلاقیت و پیامدهای عملی برای کسانی که مایل به کاهش تعصب علیه خلاقیت هستند، نشان می‌دهد.

پیامدهای نظری و عملی

نتایج ما عموماً از این مفهوم رایج که ریسک بیشترین ارتباط را با تازگی دارد، پشتیبانی نمی‌کند و این موضوع را زیر سوال می‌برد که آیا تازگی باعث بیزاری از انتخاب ایده‌های بسیار خلاقانه می‌شود یا خیر. اگرچه یافته‌ها مبنی بر اینکه رتبه‌بندی‌های ریسک ارتباط نزدیک‌تری با رتبه‌بندی سودمندی دارند و سودمندی تا حد زیادی مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده مقاصد رفتاری است، باید برای جمعیت‌ها، حوزه‌ها و برای اهداف رفتاری مختلف تکرار شود، این یافته به طور گسترده‌تری نشان می‌دهد که تحقیقات بیشتری برای درک ساختار ایده‌های خلاقانه و چگونگی درک آن‌ها توسط کسانی که این ایده‌ها را ارزیابی می‌کنند، مورد نیاز است. در واقع، اگرچه بخش مهمی از فرآیند خلاقیت است، اما ارزیابی ایده به طور قابل توجهی در تحقیقات تجربی نسبت به فرآیندهایی مانند تولید ایده مورد توجه کمتری قرار گرفته است (Blair & Mumford,  2007 ; Byrne et al.,  2010 ; Herman & Reiter-Palmon,  2011). لانگرگان، اسکات، و مامفورد،  2004 ، مولهرن، و مامفورد،  2021 ). ما درخواست های قبلی برای تحقیقات سیستماتیک تر در مورد ارزیابی ایده را تکرار می کنیم.

تحقیقات ما نشان می‌دهد که محققان خلاقیت هنوز درک دقیقی از نحوه درک ایده‌های خلاقانه و معنای انتخاب، اجرا و پذیرش آنها ندارند. در واقع، چنین عدم درک ممکن است به توضیح بسیاری از تلاش‌های ناموفق برای بهبود انتخاب ایده کمک کند (به عنوان مثال، Faure,  2004 ؛ Rietzschel et al.,  2010 ؛ Ritter, Van Baaren, & Dijksterhuis,  2012 ؛ Zhu et al.,  2017 ; زو، ریتر و دایکسترهویس،  2020 ). اگرچه برخی از این تلاش ها از ایده سوگیری علیه خلاقیت سرچشمه نمی گیرند، اما این امکان را تغییر نمی دهد که درک بهتر فرآیندهای ارزیابی و انتخاب ایده برای بهبود مداخلات ضروری است. برای مثال، ژو و همکاران. ( 2019 ) اشاره کرد که اغلب عدم وضوح و تمایز بین ابعاد، مانند تازگی، آشنایی، سودمندی و غیره وجود دارد. ژو و همکارانش همچنین ابراز تاسف می کنند که محققان اغلب ابعادی مانند تازگی و آشنایی را بدون بررسی سیستماتیک روابط بین این ویژگی های ایده بالقوه قابل تفکیک با هم تداخل دارند. در همین راستا، پژوهش حاضر این ایده را زیر سوال می برد که ریسک و تازگی ارتباط نزدیکی با هم دارند یا حداقل این که تازگی بیشتر از سودمندی ایده با ریسک مرتبط است.

در عمل، نتایج ما نشان می‌دهد که ممکن است نیاز به تغییر روش رویکرد ایده‌های خلاقانه و بهبود انتخاب ایده داشته باشیم. نیت رفتاری برای خرید یا سرمایه گذاری به جای ریسک یا تازگی، به بهترین وجه با سودمندی پیش بینی می شد. دلایل بالقوه متعددی برای این وجود دارد که هر کدام باید به روش‌های متفاوتی مورد بررسی قرار گیرند. اولاً، رد ایده های خلاقانه ممکن است نتیجه سودمندی کم باشد تا تازگی زیاد، که نشان می دهد ممکن است سودمندی یک ایده خلاق برای افزایش پذیرش نیاز به بهبود داشته باشد. اغلب فرض می شود که تازگی و سودمندی رابطه معکوس دارند. با این حال، آنها ابعاد قابل تفکیک هستند، و نشان می دهد که ایده های بسیار بدیع به طور خودکار کم فایده نیستند. دوم، اگرچه تازگی و سودمندی چند برابری در نظر گرفته می‌شوند (Zhou & Oldham,  2001 )، اما ممکن است وزن‌دهی یکنواخت همیشه ایده‌آل نباشد. در برخی حوزه‌ها و انواع تصمیم‌ها، تازگی متوسط ​​و سودمندی بالا ممکن است به طور قابل ملاحظه‌ای برتر از تازگی بالا و سودمندی متوسط ​​باشد، حتی اگر به همان اندازه خلاق باشند. در حالی که یافته‌های این مطالعه به این موضوع اشاره نمی‌کند، نتایج نشان می‌دهد که ما ممکن است بخواهیم در نحوه بهبود انتخاب و در نتیجه اجرا و پذیرش تجدید نظر کنیم.

محدودیت ها و مسیرهای تحقیقات آینده

اگرچه پیامدهای این تحقیق اهمیت نظری و عملی دارد، اما این دو مطالعه تنها اولین آزمون این فرض را نشان می‌دهند که تازگی و ریسک با هم مرتبط هستند و تحقیقات بیشتری برای درک بهتر ادراک از ساختار ایده‌های خلاقانه، چگونگی آن ساختار ضروری است. مربوط به انتخاب ایده، اجرا، و تصمیمات پذیرش، و اینکه چگونه این روابط در حوزه های مختلف متفاوت است. یافته‌های ما باید در پرتو محدودیت‌های خاصی در نظر گرفته شود که فرصت‌هایی را برای تحقیقات آینده نیز فراهم می‌کند.

اول، ما به طور مستقیم انتخاب ایده را بررسی نکردیم با توجه به اینکه تمرکز تحقیق بر روابط بین ریسک و تازگی و سودمندی بود. تحقیقات آینده باید هم ارزیابی و هم انتخاب ایده ها را بررسی کند تا بررسی کند که چگونه ادراک ریسک انتخاب ایده را پیش بینی می کند. این ممکن است راه های بیشتری برای درک و بهبود فرآیند انتخاب فراهم کند. به عنوان مثال، زمانی که شرکت کنندگان باید یک گزینه را به جای ارزیابی یا ارزیابی یک گزینه انتخاب کنند، چارچوب ریسک تأثیر قوی تری دارد (کوهبرگر،  1998 ).

به طور مشابه، اگرچه از شرکت‌کنندگان خواستیم تا به نیات رفتاری خود نسبت به ایده‌ها امتیاز دهند، اما نیات رفتاری معادل رفتارها نیست. ما همچنین فقط دو نوع قصد رفتاری (قصد خرید و قصد سرمایه گذاری) را بررسی کردیم. تحقیقات آتی باید رفتارهای واقعی نسبت به ایده‌های خلاقانه را به عنوان تابعی از تازگی، سودمندی و ریسک درک شده از جمله خرید و سرمایه‌گذاری در ایده‌های دیگران، اما نه محدود، بررسی کند. سایر رفتارهای مرتبط با انتخاب ایده‌های خلاقانه نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرند، مانند انتخاب یک ایده برای پیاده‌سازی در سازمان، انتخاب یک ایده برای قهرمانی برای توسعه بیشتر، یا انتخاب یک نمونه اولیه برای عرضه به بازار. همه این تصمیمات مستلزم سرمایه گذاری منابع، اعم از مالی، زمانی یا اعتباری است و در نتیجه ضرر احتمالی برای شرکت کنندگان به همراه دارد. احتمال زیان واقعی، به جای ایده انتزاعی ریسک رتبه بندی شده توسط شرکت کنندگان در این مطالعه، ممکن است روشی را که ریسک بر تصمیم گیری تاثیر می گذارد و نحوه ارتباط آن با سایر ویژگی های ایده های خلاقانه تغییر دهد. عوامل زمینه ای انتخاب نیز ممکن است مهم باشند. برای مثال، تحقیقات تصمیم‌گیری (به عنوان مثال، کانمن و تورسکی،  1979 ؛ سیتکین و پابلو،  1992 ) نشان می‌دهد که اثرات کادربندی ممکن است نقش مهمی در نحوه ارزیابی ریسک‌پذیری یک ایده یا مسیر عمل ایفا کند. این ضرر بالقوه و سوگیری‌های مرتبط ممکن است در مورد ارزیابی داخلی یا ارزیابی ایده‌های خود به‌جای ایده‌های دیگران متفاوت درک شود. به عنوان مثال، نوآوری ایده ممکن است در هنگام ارائه ایده یا دفاع از ایده خود خطرناکتر به نظر برسد زیرا در تضاد با وضعیت موجود است (Dewett,  2006 ).

سوم، طیف وسیعی از شواهد وجود دارد که نشان می‌دهد خلاقیت یک حوزه خاص است، نه حوزه عمومی (Baer, ​​2012 ؛ Barbot, Besaçon, & Lubart,  2016 ؛ Reiter-Palmon, Forthmann, & Barbot,  2019 ). اگرچه بسیاری از این تحقیق به بررسی تولید خلاقیت می پردازد، معقول است انتظار داشته باشیم که نحوه ارزیابی خلاقیت توسط شرکت کنندگان نیز ممکن است یک حوزه خاص باشد. در واقع، Feist ( 1991 ) دریافت که حوزه (به عنوان مثال، هنر در مقابل علم) بر نحوه ارزیابی ایده ها تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، در زمینه تحقیق فعلی، به نظر می رسد که ایده های غذا ممکن است متفاوت از ایده های فناوری و لباس ارزیابی شوند. همانطور که در بالا حدس زدیم، ارزیابی غذا ممکن است بیشتر تحت تأثیر ترجیحات شخصی باشد. علاوه بر این، در مطالعه 2، متوجه شدیم که تازگی، پیش‌بینی‌کننده قابل توجهی از تمایل افراد برای سرمایه‌گذاری و خرید یک ایده در حوزه فناوری است، اما نه در حوزه لباس. ممکن است این انتظار وجود داشته باشد که فناوری باید جدیدتر باشد و بنابراین در حوزه فناوری نوآوری مورد نظر و مورد انتظار است. قابل ذکر است، تحقیق ما فقط ایده هایی را بررسی کرد که محصولات بالقوه بودند. اگرچه محصولات بالقوه در چند حوزه (به عنوان مثال، پوشاک، فناوری، غذا) در محدوده مختلف قرار داشتند، نتایج یا ایده‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانستند در مجموعه‌های متنوع‌تری از حوزه‌ها از جمله حوزه‌های اجتماعی و هنری ارزیابی شوند. این امکان وجود دارد که ادراک ریسک در برخی از حوزه ها به تازگی مرتبط باشد اما در برخی دیگر (مثلاً غذا) مرتبط نباشد. به عنوان مثال، در یک حوزه اجتماعی، تازگی ممکن است از یک هنجار اجتماعی برجسته شکسته شود و به عنوان خطرناک‌تر تلقی شود. بنابراین تحقیقات آینده باید روابط بین تازگی، ریسک و سودمندی را در طیف وسیعی از حوزه ها بررسی کند.

علاوه بر ویژگی دامنه، آشنایی با دامنه نیز ممکن است در نحوه ارزیابی ایده ها نقش داشته باشد. مطالعه حاضر از حوزه‌هایی استفاده کرد که شرکت‌کنندگان احتمالاً در آن‌ها آشنایی داشتند، زیرا ما نمی‌خواستیم از ایده‌هایی که نیاز به دانش یا تخصص تخصصی دارند استفاده کنیم. چنین رویه‌ای در برخی موقعیت‌ها رایج است، اما ممکن است الگوی ضعیفی برای برخی دیگر ارائه کند. به عنوان مثال، فردی که محصول جدیدی را برای توسعه بیشتر در یک سازمان انتخاب می کند، احتمالاً تجربه قابل توجهی در این زمینه دارد یا به اطلاعات افراد متخصص دسترسی دارد، که ممکن است درک ریسک و اهمیت نسبی ویژگی های محصول را تغییر دهد. . در برخی موارد، این تخصص تخصصی ممکن است دقت برداشت ها را کاهش دهد. برای مثال، سیتکین و پابلو ( 1992 ) پیشنهاد کردند که تخصص حوزه ممکن است منجر به اعتماد بیش از حد به توانایی خود برای ارزیابی موفقیت بالقوه یک ایده شود یا ممکن است منجر به نادیده گرفتن محدودیت‌های فعلی یک موقعیت شود. بنابراین، تحقیقات آینده ممکن است بخواهد ادراکات و تصمیمات افراد با و بدون تخصص در حوزه کانونی را مقایسه کند.

در نهایت، پژوهش حاضر نقش بالقوه تفاوت‌های فردی را برای شرکت‌کنندگان در ارزیابی ایده‌ها بررسی نکرد. به عنوان مثال، تحقیقات گذشته نشان داده است که تمرکز نظارتی ممکن است در نحوه ارزیابی افراد ایده‌ها یا دقت ارزیابی ایده‌ها نقش داشته باشد، زیرا تمرکز بر پیشگیری ممکن است منجر به برجسته‌تر شدن خطرات و عدم اطمینان شود (فریدمن و فورستر،  2001 ؛ هرمان و ریتر). -Palmon،  2011 ، Yeo & Park،  2006 ژو، وانگ، آهنگ، و وو، 2017 ). در بررسی خود، ژو و همکاران. ( 2019 ) چندین ویژگی ادراکی مرتبط بالقوه (به عنوان مثال، شخصیت، نظریه های ضمنی خلاقیت، ساختارسازی) را پیشنهاد کرد که می توانند در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار گیرند.

نتیجه

اگرچه ارزش خلاقیت به طور گسترده تایید می شود، اما وقتی صحبت از انتخاب و اجرای ایده ها می شود، اغلب خلاق ترین آنها رد می شوند. این ایده که ایده های خلاقانه به دلیل عدم قطعیت و ریسک ذاتی آنها رد می شوند به عنوان دلیلی برای این پدیده مطرح شده است. اگرچه معمولاً تصور می شود که این خطر به تازگی ایده های خلاقانه مربوط می شود، این فرض قبلاً آزمایش نشده بود. ما این فرض را در دو مطالعه آزمایش کردیم و متوجه شدیم که ریسک به‌جای تازگی، قوی‌ترین و ثابت‌ترین رابطه با سودمندی است، و همچنین سودمندی بهترین پیش‌بینی‌کننده رتبه‌بندی قصد خرید یا سرمایه‌گذاری در محصول است. این نتایج نشان می‌دهد که سودمندی ممکن است نقش بزرگ‌تری در رد ایده‌های خلاقانه ای داشته باشد که قبلاً باور داشتند. تحقیقات بیشتری برای درک روابط بین تازگی، سودمندی و ریسک، و اثرات آنها بر انتخاب و اجرا در حوزه‌ها و انواع تصمیم‌ها مورد نیاز است.

بیانیه تعارض منافع

نویسندگان هیچ تضاد منافع یا منابع مالی برای گزارش ندارند.

پیوست اول

ایده های لباس:

مطالعه 1  M ( SD ) مطالعه 2  M ( SD )
اندیشه رمان مفید خطر رمان مفید خطر
کتی که با آستین هایی طراحی شده است که به راحتی جمع می شوند. 1.78 (1.04) 3.16 (1.08) 2.07 (1.20) 2.94 (1.01) 3.26 (.90) 2.05 (.84)
چتر فوق العاده قوی که در باد نمی شکند. 1.94 (1.13) 4.49 (.71) 1.56 (.74) 3.14 (.98) 4.37 (.62) 1.92 (.70)
جوراب با خشک شدن فوق العاده سریع 2.29 (1.18) 3.82 (1.05) 1.69 (.97) 3.49 (.95) 3.87 (.81) 2.01 (.65)
چکمه ای که با برداشتن پاشنه به کفش ورزشی تبدیل می شود. 3.47 (1.20) 2.40 (1.10) 3.02 (1.21)
چتر با محافظ پلاستیکی قابل اتصال به طول کف برای خشک نگه داشتن شما. 3.17 (1.18) 2.94 (1.09) 2.92 (1.19)
ژاکت های ساخته شده از نی های بازیافتی که از آب های آلوده جمع آوری شده اند. 3.07 (1.26) 2.86 (1.22) 2.82 (1.27) 4.13 (.75) 3.28 (1.06) 2.81 (1.01)
یک کت گرم شده با تنظیمات دمایی مختلف برای گرم نگه داشتن شما در هر آب و هوایی. 2.87 (1.21) 4.03 (.91) 2. 34 (.96)
فریم های قابل تعویض عینک که به شما امکان می دهد لنزهای خود را در فریم های مختلف قرار دهید تا با لباس یا خلق و خوی شما مطابقت داشته باشد. 2.68 (1.13) 3.17 (1.33) 2.00 (1.05)
کفش های گرم شده برای گرم نگه داشتن پاهای شما در هنگام راه رفتن در برف یا سرما. 2.87 (1.14) 4.08 (.85) 2.26 (1.08)
نوعی چکمه که دارای میخ های جمع شونده برای شرایط یخبندان و برای دفاع شخصی است. 3.20 (1.32) 3.22 (1.14) 3.09 (1.19)
دستکش و کفش کوهنوردی فوق العاده چسبنده که به شما امکان می دهد از سطوح مختلف بالا بروید. 3.15 (1.24) 2.70 (1.17) 3.49 (1.18)
چتری که بالای سر شما شناور است تا مجبور نباشید آن را نگه دارید. 4.38 (1.06) 3.47 (1.37) 3.26 (1.30) 4.50 (.69) 3.55 (.99) 3.66 (.79)
شلوار جین که دارای پمپ باد قابل حمل است تا بتواند باد کند. 4.18 (1.05) 1.49 (.99) 4.22 (1.21) 4.42 (.73) 1.57 (.68) 3.56 (.77)
کفش هایی که شما را کوتاه تر نشان می دهند. 3.62 (1.39) 1.34 (.73) 3.63 (1.46)
ژاکتی که می تواند از طریق تا کردن پیچیده به کلاه تبدیل شود. 3.83 (1.27) 1.91 (1.00) 3.46 (1.42) 4.42 (.68) 2.48 (1.06) 2.84 (.88)

 

ایده های فناوری:

مطالعه 1  M ( SD ) مطالعه 2  M ( SD )
اندیشه رمان مفید خطر رمان مفید خطر
هدفون هایی که چهار جوانه دارند. 3.58 (1.47) 1.67 (.99) 3.24 (1.57) 4.09 (.88) 2.32 (1.11) 2.89 (.94)
یک کاور صفحه کلید برای کامپیوترها که به کلیدها می چسبد تا کاور تکان نخورد و از بین نرود. 2.02 (1.04) 2.94 (1.17) 2.07 (1.19) 2.98 (.94) 3.06 (1.07) 2.09 (.84)
یک چاپگر قابل حمل سبک وزن که برای حمل در کیف لپ تاپ به اندازه کافی کوچک است. 2.90 (1.27) 3.51 (1.09) 2.24 (.98)
یک جاکلیدی که به طور خاص برای ردیابی تلفن شما طراحی شده یا در صورت گم شدن به شما کمک می کند مکان آن را پیدا کنید. 2.12 (1.12) 4.32 (.87) 1.86 (.94)
برنامه ای که زبان دقیق یا رسمی تری را هنگام تایپ پیشنهاد می کند. 1.82 (1.04) 3.51 (1.16) 1.87 (.97) 2.70 (1.03) 3.80 (.71) 1.97 (.67)
لیوانی که قادر است گوشی شما را شارژ کند. 3.60 (1.22) 2.53 (1.21) 2.97 (1.28)
مبدل شارژ گوشی به لپ تاپ. 2.07 (1.14) 3.46 (1.09) 1.80 (.85) 2.93 (1.09) 3.88 (.84) 2.21 (.76)
یک برنامه تلفنی که می تواند به سازماندهی اشتراک های شما کمک کند. 1.90 (1.01) 3.43 (1.10) 1.88 (1.01) 2.90 (.83) 3.90 (.74) 2.06 (.62)
سرویسی که به افراد کمک می کند گوشی خود را سفارشی کنند تا زیبایی، بهره وری و سرگرمی را بهینه کنند. 1.77 (.90) 2.98 (1.08) 2.07 (1.03) 2.76 (.93) 3.42 (.87) 2.31 (.74)
برنامه حالت مهمان در تلفن شما که به دیگران امکان می دهد از تلفن شما بدون دسترسی به اطلاعات شخصی شما استفاده کنند. 2.88 (1.89) 3.23 (1.24) 2.52 (1.14)
برنامه‌ای برای ساعت‌های هوشمند که در صورت توقف تنفس یا ضربان قلب، جهت‌های CPR را با صدای بلند پخش می‌کند. 3.57 (1.21) 3.90 (1.21) 2.37 (1.01) 4.10 (.66) 4.18 (.75) 2.18 (.80)
افزونه مرورگر وب که قیمت ها را به ساعت کار تبدیل می کند. 2.96 (1.15) 2.77 (1.07) 2.22 (1.15)
کارت شناسایی رسمی قابل استفاده در دستگاه تلفن همراه. 2.52 (1.11) 3.58 (1.21) 2.54 (1.11)
دستگاهی که اصطلاحات Gen-Z را برای نسل های دیگر ترجمه می کند. 3.07 (1.19) 2.04 (.92) 2.88 (1.45)
کامپیوتری که بتوانید در آن به عنوان یک خانه زندگی کنید. 4.50 (1.00) 1.72 (1.11) 4.23 (1.09)

 

ایده های غذایی:

مطالعه 1  M ( SD )
اندیشه رمان مفید خطر
ترشی هایی که شیرین هستند. 1.77 (1.13) 1.87 (1.12) 1.94 (1.23)
نوعی شکلات داغ که سرد سرو می شود. 1.99 (1.19) 1.70 (.87) 2.54 (1.38)
فریزر که در زمان قطع برق چند ساعت بیشتر سرد می ماند. 2.59 (1.25) 4.37 (.85) 1.82 (1.03)
نام تجاری “نوشابه صنایع دستی” که طعم آن از ترکیبات منحصر به فرد مواد محلی و پایدار است. 2.79 (1.30) 2.32 (1.04) 2.39 (1.06)
فنجانی طراحی شده تا هرگز واژگون نشود یا نریزد. 2.37 (1.25) 4.23 (.92) 1.57 (.82)
یک کیت Oreo برای خودتان بسازید که در آن می توانید میزان پر شدن کوکی خود را انتخاب کنید. 2.89 (1.03) 1.99 (.96) 2.23 (1.19)
حیوانات خانگی چیا که رشد می کنند تولید می کنند. 2.89 (1.18) 3.26 (1.21) 2.52 (1.14)
کاسه ای که برای گرم نگه داشتن غذا حرارت تولید می کند. 2.94 (1.19) 3.95 (.98) 2.06 (.95)
شکلات تخته ای که سرشار از ویتامین و مواد معدنی است اما طعم آن را ندارد. 2.41 (1.12) 3.46 (1.21) 2.04 (1.04)
یک بوریتو که داخ

مقالات نوآوری

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *