بیایید از لگد زدن به فوتبال نوآوری در اطراف دست برداریم

دولت فدرال بیش از 10 میلیارد دلار استرالیا به علاوه سالیانه برای سیاست‌های صنعتی هزینه می‌کند، اما ما نمی‌دانیم چقدر موثر بوده‌اند. برنامه ها به طور مرتب حذف می شوند قبل از اینکه ما حتی بدانیم که آیا کار می کنند یا خیر.

به سرنوشت Commercial Ready ، کوپن های نوآوری ، Researchers-in-business و Enterprise Connect فکر کنید. این برنامه ها با وجود محبوبیت (حکایتی) با مقاومت اندکی ناپدید شدند یا درجه بندی شدند.

اکنون تحقیق دیگری از سوی دولت وجود دارد که با 10 میلیارد دلار استرالیا چه باید کرد. مشاوران، جان هوارد پارترز ، به نمایندگی از نوآوری و علم استرالیا ، در حال گشت و گذار در کشور هستند تا نظرات طرف های علاقه مند را در مورد آنچه که می توان انجام داد، جستجو کنند.

این به دنبال تعدادی دیگر از تحقیقات دهه گذشته است: بررسی تری کاتلر در مورد سیستم نوآوری، بررسی روی گرین از صنایع نساجی، پوشاک و کفش. بررسی استیو براکس از صنعت خودرو و مجموعه ای از بررسی های Securing Australia’s Future، به نام چند. گفتگو خوب است – ایجاد توافق گسترده مفید است. اما زمان آن فرا رسیده است که قدم بردارید و متعهد به یک اقدام روشن و ثابت باشید.

ما به سیاست های پایدار نیاز داریم

ما باید به سیاست‌هایی بمانیم که موثر شناخته شده‌اند و برنامه‌های نوآوری را به عنوان مد این هفته تلقی نکنیم.

مشکل تغییر مداوم برنامه های صنعت است، به طوری که کسانی که آنها را مطالعه می کنند به سختی می توانند تاریخ خود را به یاد بیاورند. یکی از راه‌های مقابله با این امر این است که مسئولیت برنامه‌های نوآوری را تحت یک نهاد قانونی مشابه شورای تحقیقات استرالیا، شورای ملی تحقیقات بهداشتی و پزشکی (NHMRC) و شرکت‌های تحقیق و توسعه روستایی قرار دهیم.

استقلال قانونی – توانایی وضع قوانین توسط قانون از طرف دولت – به برنامه‌ها ماندگاری و ثباتی می‌دهد که به کسب‌وکارها اجازه می‌دهد از وجودشان آگاه شوند. بدانند کجا هستند؛ بدانند چگونه عمل می کنند؛ و بدانید که با چه کسی تماس بگیرید.

اخیراً من و همکارم، راسل تامسون، کسب‌وکارها را در مورد دانش آن‌ها از برنامه‌های کمک صنعت دولتی بررسی کردیم. نتایج هشیار کننده بود. تعداد کمی از شرکت‌های بزرگ در مورد بیشتر طرح‌های تشویقی دولتی شنیده بودند و در میان شرکت‌های کوچک و متوسط ​​دانش حتی ناچیزتر بود.

تغییر برنامه ها و پیامدهای بهره وری

اگر کسب‌وکارها از برنامه‌های مرتبط با خود اطلاعی نداشته باشند، برنامه‌ها مؤثر واقع نمی‌شوند. تغییر نام یا لغو برنامه آخرین وزیر به یک ورزش در سبد صنعت تبدیل شده است.

به سختی می توان یک برنامه دولتی به جز امتیاز مالیات تحقیق و توسعه پیدا کرد که بیش از هشت سال بدون لغو، خدشه دار شدن و یا نشان مجدد نشان داده شود.

اگرچه دانش در مورد وجود برنامه‌ها به اندازه محتوای آنها مهم است، اما می‌توانیم در هر دو جنبه پیشرفت کنیم. ما می دانیم که استرالیا در مقایسه با سایر اقتصادهای پیشرفته و در حال پیشرفت، سرمایه گذاری بسیار کمی در اکوسیستم نوآوری خود انجام می دهد .

برخی از موفق ترین برنامه ها در ایالات متحده از دهه 1980 وجود داشته است. بخشی از عدم پایبندی استرالیا به یک سیاست صنعتی ثابت، وابستگی آسان ما به فروش سنگ آهن و زغال سنگ به آسیا است. اتکا به این پایگاه باریک صادراتی ریسک بالایی دارد.

در حال توسعه صنایع رقابتی جهانی خلقت یک شبه نیست. توسعه صادرات معادن و آموزش ما چندین دهه یا بیشتر طول کشید.

آنها بر روی یک پلت فرم کامل از صنایع پشتیبانی از بخش های مالی، تحقیق و توسعه، تامین کننده و لجستیک ساخته شدند. آنها از یک ایده خوب یا یک کارآفرین باهوش ناشی نمی شوند.

سایر اقتصادهای در حال پیشرفت دارای اکوسیستم هایی برای نوآوری هستند

بسیاری از سیاست های صنعتی در استرالیا تحت تسلط تفکر قدیمی کتاب های درسی اقتصادی است که در تئوری خوب به نظر می رسد، اما در عمل توسط موفق ترین اقتصادها دنبال نمی شود. این تئوری ها فرض می کنند که تجارت منطقی خواهد بود و آینده را به درستی پیش بینی می کند، اما همیشه این اتفاق نمی افتد.

نمونه‌هایی از بهترین شیوه در سیاست‌های صنعتی عبارتند از: ایالات متحده آمریکا، که سرمایه‌های قابل توجهی را به شرکت‌های پرخطر سرمایه‌گذاری کرده است ، آلمان با فرهنگ بشردوستانه صنعتی بزرگ و سخاوتمندانه خود (به عنوان مثال، اعتماد افراد تجاری مانند دیتر شوارتز) و برنامه اساسی اتحادیه اروپا افق 2020 از همکاری، تأمین مالی برای نوآوری (مثلاً تسهیلات مالی به اشتراک گذاری ریسک) حمایت می کند و از تحقیقات در بخش عمومی و نوآوری اجتماعی حمایت می کند.

برای راه اندازی بدنه ای به رهبری نیاز است. اما اگر بخواهیم جلو و عقب زدن فوتبال نوآورانه را بگیریم. اگر می‌خواهیم در مورد حرکت به سمت مرزهای صنعت جدی باشیم – باید سیاست صنعت را به جایگاه برجسته‌تری در دستور کار سیاسی سوق دهیم.