آیا نوآوران می توانند آینده ای را بسازند که هم مخل و ​​هم عادلانه باشد؟

امروز – 30 اکتبر – آزمایشگاه رسانه MIT 30 سالگرد خود را جشن می گیرد.

آزمایشگاه رسانه مکانی است که این ایده را جدی می گیرد که ما می توانیم آینده بهتری را اختراع کنیم و آن را در سراسر جهان گسترش دهیم. این مکانی است که به اختراع چیزهایی بسیار جدی کمک کرده است، مانند کار هیو هر روی اندام مصنوعی ، اما همچنین مکانی است که به زنده کردن افراد بسیار بازیگوش کمک می کند – Guitar Hero از آزمایشگاه تاد ماچوور و کارش در مورد آینده موسیقی بیرون آمد.

همچنین مکانی است که به ابداع فن‌آوری‌هایی کمک می‌کند که در آن هیئت منصفه هنوز در مورد کاربرد آنها، مانند جنبش فناوری پوشیدنی، صحبت نمی‌کنند. پیش سازهای عینک گوگل در آزمایشگاه رسانه توسعه یافتند.

کار من در آزمایشگاه رسانه در مورد رسانه های مدنی است ، این ایده که شهروندان می توانند رسانه ای بسازند و به اشتراک بگذارند و از رسانه هایی که می سازند برای ایجاد تغییر در جهان استفاده کنند.

ما روی پروژه‌هایی مانند Media Cloud کار می‌کنیم که به فعالان آنلاین کمک می‌کند بفهمند آیا کارشان تأثیر دارد یا خیر، با مطالعه جنبش‌هایی مانند زندگی سیاه‌پوستان مهم است. ما ابزارهایی می‌سازیم که به جوامع اجازه می‌دهد از جمع‌آوری اطلاعات مبتنی بر تلفن همراه برای نظارت بر زیرساخت‌های محله‌شان – پیاده‌روها، خیابان‌ها، سرویس‌های بهداشتی – استفاده کنند و این اطلاعات را برای ایجاد «نقشه‌های جمعی» غنی ترکیب کنیم که می‌توانند از آن برای بهبود وضعیت بهداشتی در بازار و شناسایی استفاده کنند. فضاهای بازی جدید در محله های فقیرنشین و ما پلتفرم‌هایی می‌سازیم که به مردم اجازه می‌دهد رسانه‌های غنی بسازند و به اشتراک بگذارند، با تمرکز بر تقویت صداهایی که معمولاً از آنها شنیده نمی‌شود، با پروژه‌هایی مانند سایت خبری رسانه بین‌المللی شهروندی Global Voices ، FOLD .– پلتفرمی برای انتشار آنلاین داستان‌های پیچیده و غنی از رسانه – و Deepstream ، ابزار جدیدی که به کاربران امکان می‌دهد تا محتوای ویدئویی پخش زنده را مدیریت کرده و به آن اضافه کنند.

به عبارت دیگر، من با قدرت نوآوری برای بهبود جهان متقاعد شدم. اما من همچنین می‌خواهم احتیاط‌هایی را ارائه دهم، و من گمان می‌کنم که این احتیاط‌ها به همان اندازه که برای نوآوران در بقیه جهان اعمال می‌شود، در مورد مبتکران اینجا در ایالات متحده نیز صدق می‌کند.

فناوری و توسعه: مردم را فراموش نکنید

من از اواخر دهه 1990 روی توسعه فناوری و اقتصادی در جنوب صحرای آفریقا کار کرده‌ام، زمانی که به ایجاد شبکه‌ای از داوطلبان فناوری که با مشاغل در سراسر قاره کار می‌کردند، به نام Geekcorps کمک کردم .

از زمانی که 15 سال پیش روی آن پروژه کار کردم، روندهای زیادی را در توسعه دیدم که آمدند و رفتند.

قبل از اینکه من در توسعه بین المللی فعال باشم، مد این بود که از پروژه های زیرساختی عظیم حمایت کنم و به دولت ها وام های کلان برای حمایت از آنها ارائه دهم. موضوع داغ زمانی که Geekcorps را شروع کردم، مبارزه با فساد بود، و به دنبال آن تاکید بر حکومت دموکراتیک و سپس کارآفرینی خرد بود.

اکنون تاکید بر نوآوری است.

من سال‌ها از همکاری با شرکت نرم‌افزار غیرانتفاعی نقشه‌برداری جمعی کنیا Ushahidi ، که iHub ، فضای همکاری و نوآوری پیشرو در نایروبی و الگوی بسیاری از این فضاهایی را که در این قاره در حال ظهور هستند، تأسیس کرد، لذت برده‌ام.

اما همانطور که در مورد “هک کردن و ساختن” هیجان زده هستم، فکر می کنم مهم است که نگاهی انتقادی به این فصل های دیگر در تاریخ توسعه بین المللی داشته باشیم.

هیچ یک از این ایده‌ها – ایجاد زیرساخت‌ها، مبارزه با فساد، تضمین انتخابات پاک، ایجاد مشاغل کوچک – ایده‌های بدی نبودند. اما هیچ کدام گلوله نقره ای نبودند.

همه آنها مهم هستند، اما وقتی با هم روی آنها کار می کنیم اهمیت بیشتری پیدا می کنند. و این در مورد نوآوری های فناوری نیز صادق است.

علی‌رغم کارهای شگفت‌انگیز انجام شده در آزمایشگاه رسانه روی یک لپ‌تاپ برای هر کودک ، یک پروژه بلندپروازانه برای ارائه رایانه‌های لپ‌تاپ به کودکان در کشورهای در حال توسعه، مشکلات آموزش در قاره آفریقا پیچیده است.

حتی اگر می‌توانستیم لپ‌تاپ‌ها را به هر مدرسه وارد کنیم، با اطمینان از اینکه مدارس معلمان آموزش دیده‌ای دارند که حقوق کافی برای حضور در محل کار داشته باشند، با فراهم کردن ساختمان‌های مدرسه ایمن – از جمله توالت‌های جداگانه برای دختران ، که نشان داده شده است، مشکل داریم. برای تضمین دسترسی برابر به آموزش ضروری است – با اطمینان از اینکه کودکان تغذیه می شوند تا بتوانند یاد بگیرند، با اطمینان از دسترسی فارغ التحصیلان به مشاغل خوب.

این بدان معنا نیست که ما باید از تلاش برای حل مشکلات اجتماعی با فناوری دست برداریم. اما این بدان معناست که ما باید درک کنیم که وقتی مشکلاتی که می‌خواهیم با فناوری حل کنیم، اجتماعی هستند، به راه‌حل‌های «اجتماعی فنی» نیاز داریم که به تعامل بین مردم و فناوری نگاه می‌کند.

برای افرادی که می خواهند جهان را با فناوری تغییر دهند، این موضع مسئولانه ای نیست که فقط به فناوری ای که می سازند فکر کنند.

این من را به نکته دوم می رساند، که بر اصطلاحی متمرکز است که در حال حاضر در جوامع فناوری ایالات متحده زیاد می شنویم: اختلال.

فقط چه کسی این اختلال را انجام می دهد؟

اوبر کسب و کار تاکسی را مختل می کند. airbnb کسب و کار هتل را مختل می کند.

امروزه سیستم های زیادی در جهان وجود دارد که خراب شده اند و می توانند از برخی اختلالات استفاده کنند. اما مهم این است که بپرسیم وقتی این سیستم ها مختل می شوند چه کسی سود می برد و چه کسی آسیب می بیند.

در ایالات متحده، سیستم مدالیون تاکسی به شدت ناعادلانه است و اکثر رانندگان مهاجران اخیر با دستمزد ضعیفی هستند که گاهی اوقات کارهای خطرناکی را انجام می دهند زیرا گزینه های دیگری ندارند. این سیستمی است که ارزش اختلال را دارد.

اما اگر سیستمی که آن را با آن جایگزین می‌کنیم، پول کمتری نسبت به سیستم فعلی در دست رانندگان و پول بیشتری در اختیار توزیع‌کننده‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر قرار دهد، سیستم ناعادلانه‌ای را با سیستم بدتری مختل کرده‌ایم.

اخلالگران همیشه دوست دارند خود را انقلابی ببینند. اما آنها می توانند خیلی سریع به قدرت ریشه دار تبدیل شوند.

در اواخر دهه 1990، هیچ کس در غرب آفریقا از دیدن شرکت های تلفن انحصاری دولتی که توسط ارائه دهندگان تلفن همراه مختل شده بودند ناراحت نبود. اما اکنون، با گذشت بیش از 15 سال، آن شرکت‌ها برخی از قدرتمندترین بازیگران اقتصادی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه هستند، و بحث‌های زیادی در مورد اینکه آیا قیمت‌گذاری و خدمات آنها منصفانه است یا اینکه ممکن است نیازی به اختلال نداشته باشند، وجود دارد.

اکنون فیس بوک در مورد اختلال در برنامه های داده تلفن همراه با internet.org صحبت می کند و دسترسی به برخی از بخش های اینترنت از طریق تلفن همراه را رایگان می کند. ارزش این را دارد که بپرسیم آیا این اختلال فیس‌بوک را به یک هژمون جدید تبدیل می‌کند، یعنی رمپ تعیین‌شده برای اینترنت، و آیا این اختلالی است که ما می‌خواهیم تشویق کنیم.

چه کسی می تواند اختلال ایجاد کند؟ در حال حاضر، معمولاً فن‌آوران با افراد تجاری همراه می‌شوند، تیمی که راهی جدید برای حل یک مشکل خاص و سرمایه‌ای برای ارائه آن روش جدید به مقیاس ارائه می‌کند.

اما چه می‌شود اگر گروه‌های مختلف مردم بتوانند صنایع را به هم بزنند و سیستم‌های ناعادلانه‌ای را که با آن روبرو هستند مختل کنند؟

همکار من در MIT، ساشا کوستانزا-چاک ، در بهار امسال با تعاونی‌های متعلق به کارگران کار می‌کند تا ببیند چه نوع نوآوری‌های مخربی را می‌توانند به کار گیرند که برای کج کردن زمین بازی به نفع کارگران طراحی شده‌اند.

من اعتراضات #FeesMustFall در آفریقای جنوبی را از نزدیک تماشا می‌کنم و به این فکر می‌کنم که آیا راهی وجود دارد که دانشجویانی که برای شهریه مقرون به صرفه برای همه دانشجویان راهپیمایی می‌کنند، بخشی از جنبشی شوند که آموزش عالی را مختل می‌کند و سیستم جدیدی را می‌سازد که در دسترس، مقرون‌به‌صرفه و طراحی شده برای مختل کردن باشد. نابرابری های مداوم در آفریقای جنوبی

انگیزه مهم است

به عبارت دیگر، فناوری مهم است، اما انگیزه های افرادی که آن فناوری را به جهان وارد می کنند نیز مهم است.

یکی از شرکت‌های مورد علاقه من در کنیا M-Kopa Solar است که سیستم‌های خورشیدی پرداختی را می‌سازد که شامل روشنایی LED، و پریزهایی هستند که می‌توانند تلفن همراه شما را شارژ کنند یا یک رادیو را تغذیه کنند.

به جای هزینه صدها دلار برای راه اندازی یک سیستم خورشیدی خانگی، حدود 35 دلار آمریکا برای شروع و سپس پرداخت های هفتگی زیر 0.50 دلار در روز است. این سیستم در حال حاضر توسط 150000 خانوار در کنیا و تانزانیا استفاده می شود.

مدل اجاره به مالک، که در آن پرداخت‌ها از طریق تلفن همراه انجام می‌شود، هم کلید موفقیت M-Kopa است و هم احتمالاً با ارزش‌ترین بخش تجارت. می توانید تصور کنید که از آن برای تقویت بسیاری از مشاغل دیگر استفاده می شود که زیرساخت های مهم را برای مشتریان با درآمد متوسط ​​مقرون به صرفه می کنند.

اما اجاره به مالک، که توسط فناوری قدرت می گیرد، می تواند یک تجارت منفی و غارتگرانه باشد – همانطور که از تجربه در ایالات متحده می دانیم .

این ایده خوبی نیست که یک فناوری را مثبت و متحول کننده بدون در نظر گرفتن نحوه استفاده از آن اعلام کنیم – و همچنین این ایده خوبی نیست که آن را به طور واضح منفی ببینیم.

ترکیب فناوری‌های جدید و نحوه استفاده از آن‌ها برای درک اینکه چگونه نوآوری می‌تواند به خیر اجتماعی منجر شود، بسیار مهم است.

چه چیزی تکنولوژی را متحول می کند؟ دوچرخه را در نظر بگیرید

برخی از فناوری ها نسبت به سایرین دگرگون کننده تر هستند. به طور خاص، فناوری که مردم می توانند بر روی آن بسازند، متحول کننده ترین از همه است.

یک بار دیگر M-Kopa Solar را در نظر بگیرید. این در بالای M-Pesa، سیستم پول تلفن همراه کنیا ساخته شده است. این به نوبه خود بر روی سیستم تلفن همراه ساخته شده است – نه فقط سیستم فنی دکل ها و گیرنده ها، بلکه سیستم اجتماعی-تکنیکی فروشندگان کارت های تلفن. بسیاری از این فروشندگان به بانک‌های خرد تبدیل شدند و پول نقد را به اعتبار M-Pesa تبدیل کردند و پول را از تلفن‌ها و به پول نقد خارج کردند.

دلیل بسیار خوبی وجود دارد که ما شاهد موج طولانی کارآفرینی در سراسر اینترنت هستیم – اینترنت تقریباً بی نهایت ایده های تجاری جدید را امکان پذیر می کند. اما ماهیت فناوری پیشرفته آن تمایل دارد تا آنچه را که واقعاً در مورد شبکه به عنوان بستری برای نوآوری وجود دارد پنهان کند: این واقعیت که فراگیر است، به اندازه کافی ارزان برای هک است، و به اندازه کافی باز است که بتوانیم در بالای آن نوآوری کنیم.

بنابراین می‌خواهم شما را دعوت کنم که به یک فناوری متفاوت فکر کنید، دوچرخه .

در کشورهای آفریقایی که من در آن زندگی و کار کرده ام، دوچرخه به اندازه کافی ارزان است که مردم می توانند آن را تغییر دهند و هک کنند. افرادی را خواهید دید که از دوچرخه برای نیرو دادن به چاقو تیزکن ها، شارژ تلفن های همراه، حمل بارهای سنگین، تجهیز آنها با برانکارد روی چرخ استفاده می کنند تا از آنها به عنوان آمبولانس در جاده های بسیار بد استفاده کنند.

این روزها موبایل در حال تبدیل شدن به دوچرخه است.

دو سوم خانوارهای جنوب صحرای آفریقا تلفن همراه دارند. برخی شامل سیستم هایی هستند که به بیماران HIV یادآوری می کنند که داروهای خود را مصرف کنند . برخی دیگر به مشتریان کمک می کنند تا داروهای مصرفی خود را تأیید کنند و داروهای تقلبی را از بین ببرند .

بیایید به هر طریقی به دنبال راه هایی برای ایجاد اختلال در سیستم های خراب موجود باشیم، اما فراموش نکنیم که بپرسیم چه کسی از این اختلالات سود می برد و چه کسی آسیب می بیند. و در حالی که ایجاد تغییر از طریق نوآوری و فناوری یک چشم انداز هیجان انگیز است، نوآوری با تغییر نحوه تعامل افراد و فناوری حتی قدرتمندتر است.

دوچرخه های بیشتر لطفا!

این مقاله نسخه ویرایش‌شده‌ای از سخنرانی است که در ۲۲ اکتبر در جمع نوآوران آفریقای جنوبی و ماساچوست، به میزبانی شرکای آفریقای جنوبی ، یک سازمان غیرانتفاعی که مشارکت‌هایی را برای توسعه بین آفریقای جنوبی و ایالات متحده ایجاد می‌کند، ایراد شد.